Maandag 28 maart - Stress voor `de eerste schooldag`

Terwijl de groep de laatste restjes van het wrap-buffet oppeuzelt - een heerlijke maaltijd na een zware en vermoeiende dag- beginnen we alvast te schrijven aan de update van de blog.

Vanochtend moesten we extra vroeg uit de veren, want om half zeven werden we door het ontbijtteam aan de rijkelijk gevulde tafel geroepen. Verwend met eieren en spek konden we de dag goed inzetten en aan de eerste lessen beginnen. We waren erg nerveus, maar dit bleek overbodig te zijn. Klassen gevuld met lieve kinderen die veel interesse toonden voor onze lesonderwerpen vormden het perfecte ingredient om de Roemies gerust te stellen voor de komende dagen. Om te beginnen waren vandaag de iets oudere kinderen aan de beurt. We maakten kennis met klas zes, zeven en acht die al wat basiswoordjes Engels kennen en dit vergemakkelijkte de communicatie een beetje. Hun (voor)middag –vanaf 8.00 tot 13.50- werd goed gevuld met Frans, Wetenschappen, Engels, Aardrijkskunde en Latijn. Ondertussen ruimden Birgit en Lowie de ontbijtspullen op in onze villa en daarna trokken ze naar Aura & Vladuts.

Met de brooddoos vol met boterhammen, druifjes, mandarijntjes, appelsienen en nog een koek of twee, picknickten we op ‘loc de joaca’, of de enorme weide van het dorpje. Hier gaan we elke namiddag spelen met de kinderen van het dorp. Dit was ook vandaag weer het geval. We speelden allerlei spelletjes, van Chinese voetbal tot dode vis. Ook wolfje, wolfje hoe laat is het en kat en muis kwamen aan bod. Zelf leerden we ook Tomato-tomato ketchup kennen, een zeer fijne variant van zakdoek leggen. Zowel de Roemies als de kinderen amuseerden zich rot. 

Toen het Aura & Vladuts-team van de namiddag (aka Jolien en Marie) weer aankwam bij het speelveld, was dat het vertreksignaal voor de ganse groep om huiswaarts te gaan, richting villa. Onderweg stopten we nog bij Dorel om onze voorraad water en brood aan te vullen.  Ook nu weer werden we begeleid door een groep lachende en spelende knuffelgrage kinderen. Wat is het toch hartverwarmend om een lach op hun gezicht te zien.

In de villa begon het kookteam (aka Marie en Jana) meteen te kokerellen terwijl de rest van de groep (volks)dansend, zingend, voetballend en lachend het feest verderzette met de kinderen die in de buurt van de villa wonen. Een klein uurtje later konden we onze voetjes weer onder een goed gevulde tafel schuiven. Na deze zware dag genoten we van de maaltijd, waarna we allen ijverig konden beginnen aan onze volgende lesvoorbereidingen (en natuurlijk ook de afwas).

Onze oogjes worden al snel heel klein en de bedjes zien er erg aanlokkelijk uit.

Verslag door Jana en Lowie op maandag 28 maart