vrijdag 15 april 2016
Zalig Roemiefilmpje, made by Martha, with love
maandag 11 april 2016
Uitnodiging winetasting en fotoreportage Roemies
Beste sympathisanten van het Roemeniëproject
Op vrijdag 29 april zijn jullie vanaf 19.15 uur van harte welkom op onze 'winetasting en fotoreportage'. Ons programma start om 19.30 uur stipt.
'Place to be' is lokaal 0.35 op de benedenverdieping bij ons op school.
Een Roemeense wijnkenner laat ons proeven van tien klassewijnen van zijn geboorteland. Hij brengt voor ons een mousserende wijn (type cava of champagne), enkele droge witte wijnen, een viertal rode wijnen en om het af te sluiten ook nog enkele witte dessertwijnen. Heel wat van de geselecteerde wijnsoorten komen uit de streek van Hodora, waar we een week lang vrijwilligerswerk hebben gedaan. We zorgen ook voor wat kaas en brood, zodat de wijn jullie niet (te snel) naar het hoofd stijgt ...
Tijdens de proeverij nemen we jullie mee terug naar onze Roemeniëreis. Heel graag tonen we jullie enkele van de vele indrukken die we daar vastlegden op de gevoelige plaat.
Omdat niet alle mensen die onze foto's willen zien wijnliefhebbers zijn, is er ook de mogelijkheid om in te schrijven voor onze avond zonder wijn. Ook voor deze gasten voorzien we brood en kaasblokjes. Zij kunnen ter plaatse een glaasje fris bestellen, want we willen niet dat jullie met een droge mond huiswaarts moeten keren.
En voor die leuke avond hoeven jullie niet diep in de geldbeugel te tasten. De wijnliefhebbers betalen 12 euro per persoon, de anderen 2 euro.
Er is ook een mogelijkheid om jullie lievelingswijnen bij te bestellen.
Om je plek te verzekeren op deze lekkere en interessante avond, moet je twee dingen doen:
dit inschrijvingsformulier invullen:
https://docs.google.com/forms/d/1SzUtOaVcQ8jyrV0gC6altfMcmtcnIbQooo5RKnyBNNQ/viewform?usp=send_form
het bedrag overschrijven (met vermelding van 'WINETASTING' + de naam van de hoofdinschrijver + 'fanclub') - Het rekeningnummer (op naam van Roemenië IHHVM) is BE 77 9730 2848 0042.
De inschrijving is pas definitief na storting van het inschrijvingsgeld!
Graag tot dan!
De Roemies
zaterdag 2 april 2016
Zaterdag 2 april - Terug thuis
Beste allemaal
Gisteren rond 22 uur zijn we allemaal veilig thuis gekomen.
Het was een fantastische reis met een superteam en erg veel mensen die ons op allerlei manieren hebben gesteund, zowel hier als in Roemenië.
Het doet deugd om thuis te zijn en te genieten van een warme douche of bad, een warm bedje en de luxe die we thuis zo gewoon zijn. Na een weekje in Hodora beseffen we sterk dat al die luxe absoluut niet vanzelfsprekend is. Dat besef stemt ons dankbaar.
Aan de andere kant zit er ook heimwee naar de kinderen en de mensen met wie we in Hodora echt een band hebben opgebouwd en naar de overweldigende Roemieteamervaring.
Het is een heel bijzondere reis geworden met veel emoties en intense contacten.
"Er waren erg veel omstandigheden die het ons moeilijk maakten om te vertrekken of die ons voor problemen stelden, maar geen enkele van die moeilijkheden kon ons tegenhouden. We zijn er 200 % voor blijven gaan en we hebben dat samen, veerkrachtig en op een heel positieve manier gedaan." (Adina)
De Roemies
Gisteren rond 22 uur zijn we allemaal veilig thuis gekomen.
Het was een fantastische reis met een superteam en erg veel mensen die ons op allerlei manieren hebben gesteund, zowel hier als in Roemenië.
Het doet deugd om thuis te zijn en te genieten van een warme douche of bad, een warm bedje en de luxe die we thuis zo gewoon zijn. Na een weekje in Hodora beseffen we sterk dat al die luxe absoluut niet vanzelfsprekend is. Dat besef stemt ons dankbaar.
Aan de andere kant zit er ook heimwee naar de kinderen en de mensen met wie we in Hodora echt een band hebben opgebouwd en naar de overweldigende Roemieteamervaring.
Het is een heel bijzondere reis geworden met veel emoties en intense contacten.
"Er waren erg veel omstandigheden die het ons moeilijk maakten om te vertrekken of die ons voor problemen stelden, maar geen enkele van die moeilijkheden kon ons tegenhouden. We zijn er 200 % voor blijven gaan en we hebben dat samen, veerkrachtig en op een heel positieve manier gedaan." (Adina)
De Roemies
vrijdag 1 april 2016
Vrijdag 1 april - De villa van Ceaucescu en dan naar huis
Na ons ontbijt in de hostel stappen we gezwind naar het Paleis van het Parlement, maar wij
spreken liever over de villa van Ceaucescu, ook al heeft de bekende dictator er
nooit zelf gewoond. De bevolking kwam tegen hem in opstand voor de villa
helemaal afgewerkt was. Het is het
tweede grootste administratieve gebouw in de wereld, na het Pentagon! Het
gedeelte onder de grond is even diep als het gebouw boven de grond uitkomt.
Over die verdiepingen onder de grond doet men nog steeds erg geheimzinnig. Er
wordt beweerd dat dat de werk- en martelplek was van de geheime dienst.
Sommigen verklaarden zelfs dat er een tunnel zou zijn die onder de grote
boulevards doorloopt. Dat geheim werd openbaar gemaakt toen de mannen van Top
Gear een race hielden in die tunnels!
Onder de grond worden er natuurlijk geen bezoeken met gids
georganiseerd. Wij mochten onder leiding van een heel vriendelijke gids met een
duidelijke Engelse uitspraak ongeveer 5% van het paleis bezoeken. Voor alle
(meer dan duizend) zalen hadden we niet de tijd. Dit gebouw is vooral bedoeld
is om te imponeren. Hier een luster met vijf ton kristal die je van binnenuit
kan poetsen met toegang op de verdieping erboven, daar de hoogste zaal, daar
een gigantische zaal met glazen dak, daar zijden gordijnen van dertig meter
hoog en nog ergens een mat waar je 45 mensen voor nodig hebt als je ze eens wil
uitrollen. De zalen kunnen gehuurd worden voor 5000 tot 10000 euro per dag.
Nadia Comaneci, de bekende turnster, organiseerde hier haar trouwfeest. En van
op het balkon riep Michael Jackson ooit ‘Hello Boedapest’ in plaats van ‘Hello
Boekarest’.
Het paleis kan ons niet bekoren. We denken eerder aan
hoeveel keer de kleine huisjes van Hodora in dit gebouw passen of hoeveel geld
er is uitgegeven om indruk te maken, terwijl een groot deel van de bevolking in
armoede leeft.
We stappen terug naar onze hostel voor ons laatste middagmaal
op Roemeense bodem. Het is zomers warm.
Rond 13.15 uur staat ons luchthavenbusje voor onze deur.
Een uurtje later zijn we al in Otopeni. Ook hier hebben de
incheckmachines last met onze Belgische identiteitskaarten. Dat wordt drie
kwartier later opgelost aan de incheckbalie. Even later zorgt Ines nog even
voor extra spanning als ze haar documenten en geld vergeet in het toilet.
Gelukkig voor haar en voor ons bezorgt een eerlijke poetsvrouw het verdachte pakje
aan twee militairen. Even later staan die voor onze neus met hun mitrailleurs
om alles terug te bezorgen aan Ines.
Het vliegtuig heeft een beetje vertraging, maar we zijn veel
erger gewoon, dus dat kan ons niet deren.
In Amsterdam lopen we zingend door de gangen. Drie ouders
staan ons op te wachten, maar moeten nog even op ons wachten. Eerst volgt nog een
concertje (‘Vrolijke vrienden’ in het Roemeens en een driestemmig ‘Hodora is a
wonderful place’) en een knuffelronde. Ook het afscheid is intens en mooi. Zo
was het al de hele reis!
donderdag 31 maart 2016
Donderdag 31 maart - Afscheid van Hodora en hup naar Boekarest
Opnieuw springen we vroeg uit ons bed. Er wordt ingepakt en
ontbeten, we stoppen nog eens voor een laatste woord van afscheid en dank +
knuffel bij de school en dan brengt de chauffeur van Cotnar, het hoofddorp, ons
met zijn iets ruimere bus naar het station van Pascani. Daar stappen we op de
trein naar Boekarest. Die rit duurt meer dan zes uur. Het is een gelegenheid om
even te rusten.
In Boekarest helpt Mihai ons aan betrouwbare officiële taxi’s.
Die brengen ons met een rotvaart naar onze hostel, hoewel sommige chauffeurs
kiezen voor een langere route en we dus niet gelijktijdig aankomen.
Na een week kattenwasjes kunnen we hier allemaal genieten
van een warme douche! Heerlijk.
En dan neemt Martha met de kaart in de hand ons op sleeptouw
naar ons restaurant, Caru cu bere. Daar genieten we van een lekker en gezellig
maal met muziek en dans. Het is ook heel erg fijn dat Mihai en Adina daar met
ons aanwezig zijn.
Na onze maaltijd gaan we er nog eentje drinken op een terras
in een winkelwandelstraat. De temperatuur is hier ook ’s avonds erg zacht.
Martha loodst ons opnieuw via de kortste route terug naar
onze hostel. Recht tegenover onze jeugdherberg bevindt zich de concertzaal waar
vorig jaar in november 36 jonge mensen omkwamen bij een brand. Onlangs kwam aan
het licht dat die is aangestoken door tegenstanders van het regime in een
poging om de regering te destabiliseren. Ook Mimi, een vriendin van Mihai en Adina,
was bij de slachtoffers. Zij vertellen over de brand en over Mimi en haar
levensmotto (‘Licht, vrede en onvoorwaardelijke liefde’ en opnieuw zijn we erg
onder de indruk en hebben verschillende Roemies tranen in de ogen. Bij al die
foto’s en kaarsen en bloemen voor de slachtoffers denken we aan Mimi en de
andere slachtoffers en ook aan de slachtoffers van de aanslagen in Brussel.
Spontaan vormen alle 16 Roemies (want Mihai en Adina zijn onze Roemeense
Roemies) een kring en beginnen we te zingen. Het is opnieuw een magisch moment.
We nemen afscheid van Adina, want die moet de dag erna gaan
werken. Dan gaan we de laatste nacht in van onze reis.
woensdag 30 maart 2016
Woensdag 30 maart - De Roemies in een Roemeense krant
De Roemies haalden ook hier de krant!
Klik hier voor het artikel.
Lieve Verelst van Nijlen voor Hodora vertaalde het artikel voor ons! Bedankt, Lieve!
Klik hier voor het artikel.
Lieve Verelst van Nijlen voor Hodora vertaalde het artikel voor ons! Bedankt, Lieve!
"Op dit ogenblik heeft de School Cezar Petrescu uit Hodora 2 leerkrachten en 12 leerlingen van de Belgische school “Instituut Heilig Hart van Maria” uit Berlaar te gast. De Belgische leerlingen en leerkrachten komen voor de 4de keer in de school van het dorp Hodora om een project verder te zetten dat ze gastart zijn in 2012, een project gebaseerd op de uitwisseling van ervaring tussen de leerkrachten en de leerlingen. Dit jaar bestaat de uitwisseling uit activiteiten van communicatie en relatie tussen beide partijen, op basis van workshops, competitiespelen, rollenspelen, in het kader van de lessen Engels, Frans, Latijn, geschiedenis, aardrijkskunde en wetenschappen.
Na de middag organiseren de Belgische leerlingen recreatieve activiteiten in open lucht, waaraan de kinderen van Hodora deelnemen. De Belgische leerlingen zijn in Hodora in het kader van een vrijwilligersproject, dat hen aanzet om interculturele banden aan te gaan en de school te steunen met materiaal (de Belgische leerlingen zamelen geld in waardoor ze schenkingen kunnen doen aan onze school, door enkele activiteiten die ze op touw zetten). Door dit project geniet de School Cezar Petrescu van een aangename uitdaging op vlak van overschrijding van de socioculturele grenzen, aangezien de activiteiten bijdragen tot de ontwikkeling van vaardigheden aan de hand van interactieve methodes, en de verbetering van de relaties tussen leerlingen en leerkrachten."
Woensdag 30 maart - Dag van verrassingen en grote emoties
Liefste
bloglezers
Ook vandaag was
het weer kwart over zes toen we opstonden. Het wordt wel steeds moeilijker om
op tijd aan het ontbijt te verschijnen. We werden weer eens verwend door onze
ontbijtploeg, met overheerlijke pannenkoeken en de rest van de fruitsla, om onze
laatste dag in Hodora echt álles te kunnen geven.
Rond half 8
vertrokken we naar school voor onze laatste lesjes aan de kleinsten. De laatste
lesjes waren geen lesjes zoals gewoonlijk, het waren vooral actieve lesjes waar
de kinderen verzot op waren. We dansten, zongen, turnden en deden eens goed
zot. De kinderen kwamen na de les allemaal op ons afgestormd alsof we echte VIP’s
waren. Onze handtekeningen waren razend populair. In tussentijd waren er weer
twee Roemies voor de allerlaatste keer op bezoek bij Aura en Vladuts. Aura
amuseerde zich rot met de zelfgemaakte Memory terwijl we Vladuts gelukkig
konden maken met enkele liedjes en dansjes.
’s Middags bleven
we wat langer op school. Geen enkele Roemie had enig idee wat er aan de hand was,
tot een heerlijk barbecuegeur onze neus voorbijvloog. De leerkrachten hadden
voor ons weer een verrassing in petto. Professioneel verzwegen: een lunch met
heerlijk vlees en lekkere pizza’s. De pizza’s hadden al een lange weg in de
taxi achter de rug en smaakten ons enorm. Samen met de leerkrachten van het
plaatselijke schooltje smulden we ons buikje rond. We voelden ons heel vereerd
(en een beetje gegeneerd ) met deze overheerlijke lunch.
Iets na ‘ora
trei’ ofte ‘drie uur’ arriveerden we op de weide waar de kinderen (die de
laatste dagen sterk in aantal waren toegenomen) ons al stonden op te wachten.
Een laatste keer gaven we hen alles wat we konden. Dr afwisseling van een aantal
nieuwe spelletjes en de 'alltime favourites' was een garantie tot succes en al
snel was het ‘ora cinci’ (vijf uur)… Onze vaste afsluiter, (‘Vrolijke vrienden’
('prieteni fericit)'), was meer dan anders emotioneel beladen en enkele tranen
rolden subtiel over onze wangen.
Net als de
vorige dagen volgden de kinderen ons op weg naar ‘de villa’. Hier toegekomen
was het echte hartbrekende moment daar. Na vele kusjes, knuffels en ‘high fives’
gingen we naar binnen. Terwijl we van de lekkere spaghetti aten, die de
leerkrachten deze keer voor ons hadden gemaakt, zongen de kinderen luidkeels
voor de deur. Ze riepen namen van Roemies. Hoe kan je dan anders? We stonden na
het eten snel weer buiten… Hoewel dat niet de bedoeling was. Er diende ingepakt
te worden, want de dag was nog niet voorbij.
Opnieuw rond
half 8 (maar dan ’s avonds) gingen we op weg, weer naar de school voor nog een
verrassing! In dezelfde ruimte waar we ’s middags dat heerlijke maal hadden,
stonden nu enkele rijen stoelen. Meteen na onze aankomst traden leerlingen van de school, in traditionele kledij, de kamer binnen. Ze
brachten ons typisch Roemeense dans en zang, een echt spektakel! En wanneer de
dansers ons ten dans vroegen, brak het feest los. Typisch Roemeense klanken
wisselden af met Nederlandstalige schijfjes en bekende liedjes die we allen
kenden. Van een taalbarrière was nu helemaal niets meer te merken. We dansten
vrolijk alle emoties van de voorbije dag van ons lijf. (Hoewel die emoties nooit
helemaal verdwenen). Rond middernacht keerden we huiswaarts. De dag erna zouden
we immers opnieuw vroeg uit de veren moeten voor de terugreis naar Boekarest.
Een zware dag.
Een wondermooie dag. Een dag vol emoties. Een dag die ons hart deed smelten.
Een dag om nooit meer te vergeten. Een reis. Maar vooral een dag met een
belofte: We komen hier terug. Tot ziens. La revedere.
Bloggers van de
dag: Ines en Stef
Woensdag 30 maart - Eventjes geduld
Beste volgers
Vanaf nu zullen onze berichten niet meer zo vlot hun weg naar het internet vinden. Heb geduld, het kan eventjes duren, maar geen nieuws is goed nieuws.
De Roemies
Vanaf nu zullen onze berichten niet meer zo vlot hun weg naar het internet vinden. Heb geduld, het kan eventjes duren, maar geen nieuws is goed nieuws.
De Roemies
dinsdag 29 maart 2016
Dinsdag 29 maart - Intensieve les- en speeldag
Dag lieve volgers
van de blog
Na een
gezond ontbijt (met dank aan ons liefste ontbijtteam) vol vitamientjes, trokken
we vroeg in de ochtend naar het schooltje. Voor sommige groepjes blijven de eerste
lesuurtjes een behoorlijke opgave, maar naarmate de dag vorderde, liep het bij
iedereen gezwind. Nette en Stef bezochten Aura en Vladuts een tweede keer.
Vandaag was een hoogdag voor Aura, ze mocht namelijk een lesje volgen in de
school. De les werd gegeven door Lowie en Birgit, de blijdschap was van haar
gezicht af te lezen. De juf was zo onder de indruk dat ze Aura en haar mama
uitnodigde om voortaan elke week een lesje te komen volgen.
Na een
gezellige picknicklunch, omringd door enthiousiaste kinderen, waren we klaar
voor de namiddagspelen. De kinderen waren in grote getalen aanwezig (± 60), dit was voelbaar voor de
Roemies. Hijgend dronken we regelmatig een slokje water. De
spelen waren, net zoals de voorbije dagen, een enorm succes. Rustpauzes zijn
niet inbegrepen, want de kinderen vragen al onze aandacht. Dat laatste was
duidelijk merkbaar ’s avonds aan tafel. De vermoeidheid begint zijn tol te eisen, kleine en grote pijntjes
komen meer en meer voor... Dit alles
slaat niet op ons humeur, dat is nog steeds opperbest. Roemies blijken niet
alleen goede leerkrachten, doorzetters, maar ook geweldige koks. Op onze avondmalen zou zelfs Piet Huisentruyt
jaloers worden.
The
shortcut over de heuvels, van het veld naar de villa, biedt tegen valavond een
prachtig uitzicht over zowel Hodora als de de omliggende heuvels. Dat uitzicht,
in combinatie met de joelende kinderen, is een waar genot. Die kinderen hebben
niet genoeg aan een spelnamiddag, maar maken er liefst ook nog een hele
spelavond van op de parking voor onze villa.
Onze
avonden zijn lang en druk. Roemies nemen geen genoegen met ‘okee’, voor ons
moet het ‘super’ zijn. Het laatste knipwerk wordt gedaan en de pasjes voor de
danslessen worden voor de zekerheid ook nog even opgefrist. Nadat de laatste
schoonheidsfoutjes zijn weggewerkt, kruipen we allemaal met een warmteplakker
in bed.
De Roemies
kijken niet uit naar hun terugkomst.
La revedere!
Journalisten
van de dag; Lowie en Nette
maandag 28 maart 2016
Abonneren op:
Posts (Atom)