Speelse samenwerking tussen Kinderland en Instituut Heilig Hart van Maria te Berlaar

Op maandag 13, dinsdag 14 en woensdag 15 december organiseren 12 enthousiaste laatstejaarsleerlingen van het Instituut Heilig Hart van Maria (IHHvM) leuke spelnamiddagen voor de kinderen van Kinderland, een opvangcentrum voor kinderen in het centrum van Berlaar.

Speelse middagen op maat van de kinderen

Elk middagprogramma heeft een eigen leuk concept op maat van de kinderen. Zo gaat er de ene dag een pakjesdief aan de haal met de kerstcadeautjes. Om hem – en de geschenkjes - te pakken te krijgen, voeren de kinderen allerlei uitdagende activiteiten uit. Een andere middag zitten er leuke opdrachtjes verstopt in ballonnen die de kerstboom versieren. De kinderen mogen dan één voor één een ballon stukprikken en naar hartenlust genieten van zoveel mogelijk spelletjes. Telkens worden de kinderen ondergedompeld in een gevarieerd aanbod van ludieke avonturen, activerende spelletjes, creatief knutselplezier en ook rustgevende activiteiten.

Twaalf enthousiastelingen

De 12 ‘Roemies’ (= laatstejaarsleerlingen van IHHvM – Berlaar die later dit schooljaar vrijwilligerswerk zullen doen in Roemenië) hebben er zin in! Dat bleek al op 20 november tijdens het kennismakingsbezoek aan Kinderland. De opvoeders en verantwoordelijken van Kinderland gaven hen toen een sympathieke ontvangst, een rondleiding in hun opvangcentrum en ook heel wat interessante tips en aandachtspunten voor de omgang met de kinderen. Er werd ook even kennisgemaakt met de kindjes zelf. Die waren in de wolken met het bezoek van de jongeren. De pretlichtjes in de ogen van de Roemies verraadden dat dat gevoel wederzijds was.

De meeste Roemies zijn niet aan hun proefstuk toe. Bijna allemaal hebben ze al ervaring met speelpleinwerking of in de jeugdbeweging. Enkelen stonden onlangs zelfs al even voor de klas in de lagere school. Allemaal hebben ze een groot hart voor kinderen, enthousiasme waarmee ze iedereen meekrijgen en een inzet om ‘u’ tegen te zeggen!

Die werkkracht en dat vuur zullen ze nodig hebben als ze in maart naar Roemenië vertrekken. Daar zullen ze aan de slag gaan in een arm plattelandsdorpje. In de voormiddag zullen ze er lesgeven in de plaatselijke lagere school en na schooltijd organiseren ze spelmiddagen voor alle kinderen van het dorp. Bij enkele gehandicapte kinderen gaat er twee keer per dag een duo Roemies langs voor huisonderwijs. ‘s Avonds ‘runnen’ ze samen hun huishouden: koken, winkelen, orde houden en hun lessen voorbereiden.

Ze gaan ervoor, met hart en ziel!

Tot slot…

‘De jeugd’ haalt al te vaak op een negatieve manier de pers. Deze Roemies vormen met hun vrijwillige inzet en hun aanstekelijk enthousiasme een krachtig en hoopvol voorbeeld van fijne, positief ingestelde jongeren met een groot hart voor anderen.

Het goede nieuws is dat zij slechts enkelen zijn van velen!

Welkom op onze jaarlijkse dessertenverkoop!

De nieuwe Roemies

Met veertien zijn ze: tien jonge dames,  twee heren en dan mogen we natuurlijk ook de twee begeleiders niet vergeten.

Wat een enthousiaste en positief ingestelde groep!

De Roemies gaan er weer voor, helemaal! Dat is duidelijk.

Adina en Mihai op bezoek in Berlaar

Van zaterdag 22 tot woensdag 26 augustus waren Adina en Mihai te gast bij Ann en Chris in Berlaar. Maandag was er een ontmoetingsmoment met enkele ervaren en nieuwe enthousiaste Roemies, maakten ze kennis met de school en werden ze ontvangen door Jan Van Craen, de directeur van de bovenbouw en projectfan van het eerste uur. Er was ook een fijne gedachtewisseling met Hans Dielens, de directeur van de middenschool. Wordt vervolgd.

's Avonds was er een supergezellige ontmoeting met alle Roemietrekkers: Tessa Wuyts, Ariane Poortmans (ook haar kinderen en partner waren erbij), Katy Vromant en Ann Tuymans (met haar partner) en uiteraard Adina en Mihai.

Dinsdagmorgen werden ze ontvangen door de burgemeester van Berlaar, Walter Horemans. Dat was een heel erg fijne ontmoeting. Walter vertelde fier over zijn gemeente, maar ook over hoe zijn ervaring als vrijwilliger bij de CM hem alle vaardigheden leerde die hij nu nodig heeft als burgemeester!

Ons project kreeg opvolging!

In augustus trok Julie Gielis, een van de Roemies van 2015, op eigen initiatief en samen met 5 scoutsvrienden naar Cirligele om er een vakantiekamp te organiseren voor de kinderen van het dorp. Het was een daverend succes. De groep ging ook nog enkele dagen aan de slag in een hondenasiel in Focsani.
Adina en Mihai waren ook hun meter en peter!

Goed nieuws over het Roemeniëproject

Alle Roemies editie 2015 behaalden hun diploma. Proficiat!

Ondertussen vonden ook de selecties voor de nieuwe Roemies plaats. Er waren maar liefst 25 kandidaten voor 12 plekjes in het team. De namen van de geselecteerde Roemies vind je op de site. Binnenkort verschijnen daar ook leuke profielfoto's bij.
In het team zitten twee mannelijke Roemies, net zo enthousiast als de tien jongere en twee iets oudere vrouwelijke Roemies. Het is ook een heel diverse groep wat studierichtingen en interesses betreft. Diversiteit werkt verrijkend!
Morgen komen we al een eerste keer samen met dit nieuwe team, zodat we mekaar al een beetje leren kennen nog voor de grote vakantie ingaat.

Nieuw volgend schooljaar is ook dat er een nieuw lid is bij de Roemiebegeleiders: we verwelkomen Katy Vromant, leerkracht wetenschappen en leerlingenbegeleider bij ons op school in het team.

Er is ook nog een andere primeur: vanaf volgend schooljaar kunnen niet alleen de leerlingen van 6ASO, maar ook die van 6TSO Roemie worden! Er was trouwens erg veel interesse vanuit die hoek en drie leerlingen uit de Sociale en Technische Wetenschappen schopten het tot Roemie.
Misschien zijn we met ons Seminarie Roemenië wel een van de weinige vakken die in Vlaanderen worden aangeboden voor leerlingen uit 6ASO en 6TSO samen.

Vrijdag verscheen 'De Kiosk', een tweemaandelijks magazine van de gemeente Berlaar. Op pagina 6 en 7 vinden jullie een artikel over Berlaarse chocolade en Roemeense wijn. De burgemeesters van ons dorpje Cirligele en van ons eigen Berlaar zijn ons project duidelijk erg genegen. Stefan Moscu, de burgervader van Cirligele, helpt en ondersteunt ons maximaal. Ondertussen groeit er stilaan een band tussen zijn dorp en Berlaar. Daarover kan je meer lezen in het artikel in  'De Kiosk'. (juli/aug. 2015 pagina 6 en 7)

Nieuws over de winetasting!

Bedankt, lieve mensen, voor jullie toffe aanwezigheid op de winetasting!

De wijn was lekker, de sfeer was warm en de Roemies waren hun eigen enthousiaste zelf.

Jullie kwamen als fans van één van hen of van hen allemaal! Jullie mogen werkelijk trots zijn op hen. Het is een supergroep die we hard gaan missen binnenkort!

Heel erg bedankt voor jullie steun (al een jaar lang), jullie enthousiasme en jullie gulle aankopen!

Ondertussen hebben we de bestellingen doorgegeven aan George, onze sommelier/wijnleverancier. Hij liet er geen gras over groeien: de wijn staat ondertussen in Berlaar, dit weekend bereiden we de levering voor, zodat we die zo snel mogelijk aan jullie kunnen leveren.

Denken jullie ondertussen ook aan de betaling? Het rekeningnummer (op naam van Roemenië IHHVM) is BE 77 9730 2848 0042.Kunnen jullie bij de mededeling de naam noteren die jullie op het bestelformulier hebben genoteerd? Dat maakt de administratieve puzzel voor ons een stuk makkelijker!

Als jullie nog vragen hebben, aarzel dan niet om ons te contacteren via ons mailadres: roemenie.berlaar@gmail.com.

Met vriendelijke groeten

De 'mevrouwen'

Over Berlaarse chocolade en Roemeense wijn

Op woensdag 6 mei kreeg burgemeester Walter Horemans twee leerkrachten van het Instituut Heilig Hart van Maria over de vloer. Tessa Wuyts en Ann Tuymans gingen tijdens de paasvakantie samen met 10 ‘Roemies’ (zo heten de laatstejaarsleerlingen die zich voor dit project engageren) naar Cirligele, een dorpje in Roemenië, om er vrijwilligerswerk te doen.

In het weekend gingen ze aan de slag in een crisiscentrum voor kinderen en tijdens de week gaven ze in duo’s les in het dorpsschooltje. Elke namiddag organiseerden ze er ook spelactiviteiten voor de kinderen en jongeren van het dorp. Al weken van tevoren vroegen de kinderen van 3 tot 14 jaar oud wanneer ‘de Belgen’ zouden komen, want vorig jaar streek er ook al een Roemieteam neer in het dorpje en dat maakte blijkbaar indruk.

Niet alleen in Berlaar werd er hard gewerkt aan het succes van dit vrijwilligersproject. Ook in Cirligele zette de burgemeester, Stefan Moscu, samen met zijn team de schouders onder deze culturele inleefstage. Zo zorgde hij voor vervoer van en naar het crisiscentrum en voor een gezellige verblijfplaats. Ook plande hij allerlei activiteiten met de Roemies en de plaatselijke bevolking, zoals een bomenplanting en een afscheidsfeest. De Roemies werden ook uitgenodigd door de priesters van enkele orthodoxe kerkjes in de buurt. Daar werd zelfs een mis onderbroken voor uitleg over de iconen en de heiligen aan wie de kerk haar naam dankt. De ouders van de kinderen brachten eigen gebak naar school voor de lespauzes van de Roemies. Het werd een onvergetelijke ervaring!

Uit erkentelijkheid voor de goede zorgen van de burgemeester van Cirligele gaf Walter Horemans geschenken voor hem mee, namelijk 6 dozen chocolade met afbeeldingen van de mooiste Berlaarse gebouwen die er met een speciaal procedé op gedrukt werden. Een Berlaars bedrijf uit de Hellegatstraat, Candy Card, heeft in binnen- en buitenland een stevige reputatie opgebouwd met deze techniek. De chocolade viel duidelijk in de smaak bij de burgemeester van Cirligele!

Op zijn beurt gaf Stefan Moscu een fles wijn mee van 2007 in een speciale houder ‘voor op het bureau van de burgemeester’, samen met een t shirt met een foto van de Roemies en de Roemeense medewerkers van het project.  Cirligele ligt in een wijnstreek, dus de keuze voor wijn is meer dan toepasselijk.

Zo groeit er stilaan een fijne samenwerking tussen Berlaar en Cirligele!

Uitnodiging winetasting met fotoreportage van onze reis op vrijdagavond 8 mei

Op 8 mei zijn jullie vanaf 19.15 uur van harte welkom op onze 'winetasting en fotoreportage'.  Ons programma start om 19.30 uur stipt.

'Place to be' is lokaal 0.35 op de benedenverdieping bij ons op school.

Een Roemeense wijnkenner laat ons proeven van tien klassewijnen van zijn geboorteland. Hij brengt voor ons een mousserende wijn (type cava of champagne), enkele droge witte wijnen, een viertal rode wijnen en om het af te sluiten ook nog enkele witte dessertwijnen. Heel wat van de geselecteerde wijnsoorten komen uit de streek van Cirligele, waar we een week lang vrijwilligerswerk hebben gedaan. We zorgen ook voor wat kaas en brood, zodat de wijn jullie niet (te snel) naar het hoofd stijgt ...

Tijdens de proeverij nemen we jullie mee terug naar onze Roemeniëreis. Heel graag tonen we jullie enkele van de vele indrukken die we daar vastlegden op de gevoelige plaat.

Omdat niet alle mensen die onze foto's willen zien wijnliefhebbers zijn, is er ook de mogelijkheid om in te schrijven voor onze avond zonder wijn. Ook voor deze gasten voorzien we brood en kaasblokjes. Zij kunnen ter plaatse een glaasje fris bestellen, want we willen niet dat jullie met een droge mond huiswaarts moeten keren.

En  voor die leuke avond hoeven jullie niet diep in de geldbeugel te tasten. De wijnliefhebbers betalen 12 euro per persoon, de anderen 2 euro.

Er is ook een mogelijkheid om jullie lievelingswijnen bij te bestellen.

Om je plek te verzekeren op deze lekkere en interessante avond, moet je twee dingen doen:
dit   inschrijvingsformulier  invullen:
het bedrag overschrijven (met vermelding van  'WINETASTING' + de naam van de hoofdinschrijver + 'fanclub') - Het rekeningnummer (op naam van Roemenië IHHVM) is BE 77 9730 2848 0042.
De inschrijving is pas definitief na storting van het inschrijvingsgeld!

Graag tot dan!

Het Roemeniëteam

11 april 2015 - Nog een krantenartikel in Monitorul di Vrancea met een overzicht van ons verblijf in Cirligele

Donderdagochtend werden we uitgenodigd door de pastoor in Cirligele. Een koortje geleid door de juf godsdienst verwelkomde ons met liedjes uit de paasliturgie.

Naar aanleiding hiervan verscheen op zaterdag 11 april een artikel met foto in Monitorul di Vrancea.

link artikel

In het artikel wordt verteld over ons bezoek aan het dorp, de uitstappen naar het klooster van Dalhautsi en enkele van de oudste kerkjes uit de streek. De burgemeester en de schooldirectie worden vermeld. Ook wordt beschreven hoe de mensen en de kinderen van het dorp hun best deden om ons verblijf zo fijn en aangenaam mogelijk te maken. Het was zowel voor ons als voor de mensen van Cirligele een heel positieve belevenis, zo staat er.

Mooi artikel en het klopt allemaal!

10 april - Onze laatste dag in Roemenië

Na een uitgebreid ontbijtbuffet stappen we naar het Paleis van Ceaucescu. Tot opluchting van Julie (op hoge hakken vandaag) is dat maar om de hoek! Het is het tweede grootste administratief gebouw ter wereld, na het Pentagon! Indrukwekkend. Er zouden onder de grond nog minstens evenveel verdiepingen zitten als bovengronds en er zou ook een geheime tunnel zijn. 'Geheim' is relatief, want de mannen van Top gear slaagden erin om er met een auto in rond te crossen. Vóór dat evenement werd het bestaan van die tunnel altijd ontkend. Het ondergronds gedeelte zou de werkplek geweest zijn van de Geheime Dienst. Dat verklaart natuurlijk veel!
Voor Ann is het de vierde keer dat ze dit paleis bezoekt, nooit eerder mocht ze op het balkon. Nu wel! Op deze plek flaterde Michael Jackson ooit met 'Hello Budapest'! Vanop het balkon heb je een schitterend zicht op de rode loper op de begane grond (wellicht voor de parlementsleden die hier hun boterham komen verdienen of voor de ontvangst van één of andere buitenlandse 'hoge' bezoeker). Het bloemenplantsoen vlak vóór het gebouw lijkt een getrouwe afbeelding van Sid uit Ice Age, zo vinden de Roemies. We kijken uit op een soort van Avenue des Champs Elysées, maar dan een tikkeltje breder dan de Parijse versie, want zo wilde dictator Ceaucescu het en wat hij wilde was wet. Alles aan dit paleis straalt grootheidswaanzin uit, drang om te imponeren. Er zijn meer dan 1000 zalen en ontvangstruimtes, om ter hoogst, om ter grootst, om ter leegst (!), met om ter meeste marmer, zijde, ingelegd hout, goud, ... En alles is gemaakt door Roemenen en met Roemeense materialen! Zo moesten de schoolkinderen in de jaren tachtig de rupsen voederen die de zijde voor de gordijnen van dit paleis produceerden. De nonnen in de kloosters moesten de gordijnen naaien, ... De krulletjes op de plafonds spiegelen die van de tekeningen van de tapijten. Gedurende meer dan tien jaar werd er 24/7 aan het paleis gewerkt. Het heeft miljarden gekost en grote offers van de bevolking in een periode dat de staat de schulden aan het IMF aan het terugbetalen was en er dus sowieso al verschrikkelijke armoede heerste in het land. Een heel authentiek stuk van Boekarest, inclusief kloosters en duizenden woningen van gewone mensen, moesten wijken voor dit luxueuze mastodontgebouw dat zo'n tegenstrijdige emoties oproept.

Het is een prachtige dag. We bestellen onze lunch bij McDonald's en picknicken in een park. En na de lunch blikken we samen met Mihai en Adina terug op onze reis. Zijn er dingen die we nog beter kunnen doen? Wat zullen we nooit vergeten? Wat heeft ons het sterkst geraakt? Wat vonden we super? Een fijn, zonnig en positief kringgesprek.

We stappen door het park terug naar ons hotel. Onze taxibus staat al te wachten. We doen nog vlug een laatste plasje in Boekarest, laden onze koffers in de bus, nemen afscheid van Adina en Mihai ('Kunnen we hen echt niet meenemen?') en weg zijn we, richting luchthaven.

Daar worden we even twee groepen, om aan de taks voor grote groepen te ontsnappen. Sommige Roemies worden heel grondig gefouilleerd. Zelfs de inkomkaartjes van het paleis van de dicator en de papieren zakdoek in de broekzak van Ann moeten extra gecontroleerd worden in de scanner! Ook het witte zakje met geld dat altijd veilig onder haar kleren heeft gezeten, moet gescand worden! Papier en zeker geld kunnen gevaarlijk zijn op het vliegtuig, zo lijkt het!

Het vliegtuig is maar voor twee derde gevuld. Het is een rustige vlucht met lekker eten en voldoende drinken.
Blijkbaar hebben we de wind mee, want we landen twintig minuten vroeger dan voorzien! Onze koffers en rugzakken rollen bij de eerste van de band. We hebben geluk!
De ouders staan ons ondanks het vroege uur al op te wachten.
En dan komt er een kreet van Julie: zij is ergens in Zaventem haar jas met gsm vergeten! Met een speciale toelating mag ze terug naar de ruimte met de bagagebanden. Daar wordt ze van het kastje naar de muur gestuurd. Ongeveer een half uur later komt ze met haar jas aangelopen. We halen opgelucht adem! De stoom komt nog uit haar oren! Gelukkig zit haar gsm nog waar ze hem had gestopt.

En dan is het echt tijd om afscheid te nemen.

Het was een fantastische ervaring, een geweldige reis met een supertof team Roemies!

La revedere!

10 april - De boomplantactie in de krant in Roemenië

We staan weer in de krant vandaag in Roemenië.
Monitorul de Vrancea bericht over de boomplantactie op woensdag 8 april.

link artikel

In het artikel kan je lezen over de boomplantactie waar onze Roemies samen met kinderen en volwassenen van het dorp aan deelnamen. Er staan nu 10 bomen langs de weg van Cirligele naar Focsane met een metalen plaat met daarop de naam van een Roemie en die van een jongere uit Cirligele. Samen zijn ze de meters en de peters van de bomen.

De burgemeester, Stefan Moscu, gaf de boomplantactie een slogan mee: 'Natuur vandaag voor de toekomst van morgen'! Het feit dat jongeren van Ciligele en Berlaar de bomen samen plantten, gaf extra kracht aan deze actie, want zij zijn de toekomst en die stopt niet aan de grens!

9 april - Van Cirligele naar Boekarest

Deze morgen wordt er hard gewerkt in onze thuis in Cirligele. We willen ons verblijf even netjes achterlaten als we het gevonden hebben. Het is fijn om te zien dat alle Roemies werk zien en zich ook nu helemaal geven, ook voor de minder leuke taakjes.

Om tien uur komt een minibusje ons oppikken voor een bezoek aan een kerkje vlakbij. Ook dit is weer een mooi gebouwtje dat binnen van onder tot boven beschilderd is met taferelen uit de Bijbel. De juf van ons schooltje staat ons op te wachten met koortje. We herkennen de kinderen uit onze klassen. Ze brengen liedjes uit de paasliturgie. Mooi gedaan! De pastoor vertelt ons hoe fijn hij het vindt dat wij in het schooltje in de buurt vrijwilligerswerk kwamen doen. We voelen ons erg welkom. En dan mogen we één voor één bij hem langskomen voor een persoonlijke zegen. Het blijkt een welriekende zegen te zijn. Er is ook nog even een verzustering met de meisjes van het koor en de kindjes van de pastoor en een receptie met sinaasappellimonade.

En dan is het tijd voor het echte afscheid van het dorp. De burgemeester komt nog aangelopen voor een laatste knuffel. Hij maakte ook cd-roms met foto's van het dorp. HIj verwent ons echt met geschenkjes. De mama van Maria en de knappe Alexandro heeft cake voor ons gebakken en ze brengt ons ook kleine appeltjes uit haar boomgaard.

Een ander minibusje, dat van de burgemeester, brengt ons naar het station. We kopen onze tickets. Lana denkt even dat ze haar leis kwijt is, maar het gebedje voor de Heilige Antonius blijkt alweer goed te werken.

De treinrit naar Boekarest brengt rust voor de vermoeide Roemies.

Na een wandeling van een dik kwartier bereiken we ons hotel. Dat blijkt uitstekend te zijn. Vorig jaar kreeg het zelfs een prijs van Tripadvisor! Dat is voor ons niet zo belangrijk, de prachtige badkamer en de leuk ingerichte slaapkamer wel!

Tegen zes uur vertrekken we weer. Het is mooi weer en we willen daar nog wat van profiteren. Dan kunnen we meteen ook nog het oude centrum verkennen.
Om half acht worden we verwacht in Caru cu Bere, een schitterend restaurant.

8 april - Onze laatste lesjes, bomen planten en afscheidsfeestje in Cirligele

Het is al onze laatste lesdag vandaag. Na een heerlijk ontbijt met wentelteefjes en van die lekkere donkerbruine suiker die we uit België meebrachten, vliegen we er meteen in.

De ochtendgym kan vandaag buiten georganiseerd worden voor alle kinderen van de school. Omdat de speelplaats nog niet is aangelegd, betekent buiten 'op straat'. Auto's moeten dan maar even wachten tot de gym voorbij is. Slechts één auto heeft het geluk van op de eerste rij onze grappige en sportieve start van de dag mee te maken. Inderdaad, er is niet veel verkeer in Cirligele.

En dan beginnen we aan onze laatste lessen. Op het programma staan lessen Frans en Engels, sport, cultuur en geschiedenis. Opnieuw doen de Roemies keihard hun best. Ze komen erg creatief uit de hoek en dat is ook nodig, al is het maar om taalbarrières uit de weg te ruimen. Adina en Mihai vertalen waar nodig, maar ze kunnen maar op twee plaatsen zijn op het hetzelfde moment. Ondertussen zijn de andere lesduo's creatief met Engels, Frans, hun basiskennis Roemeens en lichaamstaal. Het lukt wonderwel. Mooi om mee te maken hoe ze dat aanpakken en ook om te merken hoe ze daarin helemaal zichzelf blijven.

Om 1 uur al worden we verwacht in de feestzaal voor een culturele show met zang en dans van de kinderen. Er zijn ook dansers en zangers aanwezig van een project in een naburig dorp. Eén keer maar hebben ze samen met de dansers van Cirligele kunnen repeteren. Het resultaat is verbluffend mooi!
Het eerste nummer is een dansje op een liedje van K3. Een juf heeft dat samen met haar klasje voor ons voorbereid.

Na de optredens worden onze Roemies uitgenodigd om een eenvoudige Roemeense volksdans mee te te dansen. En meteen daarna worden we samen met alle dansers, de burgemeester, de directrice en de verantwoordelijke van het project in het buurdorp op het podium geroepen. Minutenlang flitsen de fototoestellen.

Na de fotosessie worden we uitgenodigd in een minibus die ons prompt naar een hoofdbaan van Cirligele brengt. Daar hebben sterke mannen al flink gewerkt: verschillende berken werden er al geplant. Met het planten van tien berken hebben ze gewacht op onze aanwezigheid! Voor elk van die tien berken hebben ze een metalen plaat laten maken met daarop de wetenschappelijke naam van de boom, de naam van een Roemie en de naam van een jongere uit Cirligele. Zij planten nu samen 'hun' boom en de metalen plaat wordt snel en vakkundig aan het hek ernaast bevestigd. Het is de bedoeling dat er regelmatig contact is tussen de meter en de peter van de boom over zijn gezondheid en groei De burgemeester heeft dit leuke initiatief genomen. Hij is duidelijk de trekker van de boomplanting. Hij loodst ons van de ene boom naar de andere. Daar is er telkens een gelijkaardig ritueel. De sterke burgervader tilt de boom in de put (die mensen van het dorp eerder maakten), hij roept er een boomduo bij, een Roemie en een jongere uit Cirligele, samen scheppen ze zand op de boom, geven ze water en dan wordt er een foto genomen van het duo aan weerskanten van hun metalen bord. Met zijn ontoombare energie, zijn positieve uitstraling en visie, zijn enorme gedrevenheid op een enthousiaste en sympathieke manier maakt de burgervader heel veel indruk op ons allemaal. Ik ken niemand zoals hij! Deze man is niet te stoppen en dat is maar goed ook voor de mensen van zijn dorp!

Na de bomenplanting stappen we weer in ons busje. Nu worden we afgezet bij het schooltje. De leerkrachten hebben een klaslokaal omgetoverd tot feestzaal. Er zijn twee grote tafels: eentje voor hen met vegetarische gerechten. Ook wij mogen daar lekkers gaan halen! Dat is vooral voor Sien goed nieuws. Op onze tafels staan schotels vol vlees, kaas, brood en groenten! Het smaakt!

Plots komt ook de burgemeester binnen. Die zien we altijd graag komen. Ditmaal heeft hij nog een verrassing voor ons bij: voor elk van ons een t shirt met een groepsfoto van ons met hem erbij. Die foto werd maandag genomen in het gemeentehuis! Het is daar een snelwerkend  en efficiënt team! Ook voor de burgemeester van Berlaar heeft hij een geschenk: een speciale fles wijn (in de vorm van een kar) en een t shirt. Die kar met wijn, die is bedoeld voor op zijn bureau, zegt hij er nog bij. Beste 'domnul Primar din Berlaar (Belgie)', Walter Horemans, binnenkort komen we graag nog eens langs om je het geschenk van je collega uit Cirligele te overhandigen. Dat wilden we sowieso al doen om je te vertellen over de onvoorstelbare ontvangst die we hier mochten ontvangen!

En dan is het tijd voor ... de laatste spelnamiddag met de kindjes. Het zonnetje schijnt, maar het is nog wat frisjes, dus maken we het gymzaaltje in een bijgebouw van de school onveilig.

Vervolgens maken we tijd voor ons 'laatste avondmaal' in Cirligele (morgen is het Witte Donderdag, Pasen wordt volgens de orthodoxe kalender pas komende zondag gevierd).

Om half acht komt de pastoor van Bontsesti ons oppikken. HIj wil ons graag zijn kerkje laten zien. Dat is het oudste kerkje uit de wijde omgeving en een beschermd monument.

Na dat bezoek kunnen we maar best beginnen met inpakken en poetsen, want morgen vertrekken we naar Boekarest voor onze laatste avond in Roemenië.

7 april - Een gevulde werkdag

Het weer is al een beetje beter, maar het blijft nog ferm winderig!

We starten de dag met krachtvoer: spek met eieren, klaargemaakt door Lieze en Laurence.
Na zo'n stevig ontbijt kunnen we er weer tegen!

We beginnen de dag met ochtendgym voor het derde, vierde, vijfde en zesde leerjaar. Omdat het buiten nat is, doen we dat in de gang! De directrice heeft voor een computer met geluidsboxen gezorgd. Daardoor klinkt de muziek al een stuk luider. Chichiwa is zoals altijd een voltreffer, ook de ochtendgym van Samson en Gert is een leuke opwarmer! Onze Roemies kennen al die kinderdansjes! Heerlijk om hen vol overtuiging te zien dansen en de kinderen met hen.

En dan spurten onze Roemies naar hun klaslokaal. Sien en Fran zijn vandaag de professeurs de français. Natuurtalenten zijn het! Julie en Jana geven wiskunde. Ze verpakken hun les over breuken en vierkantswortels als een heel tof spel. De kinderen doen enthousiast mee en zijn helemaal gek op hun charmante juffen. Jill en Renée treden in de voetsporen van Einstein en verbluffen hun leerlingen met allerlei wetenschappelijke proeven! Zo moeten de kindjes hun naam in het begin van de les met citroensap noteren. Met ogen groot als schoteltjes zien ze de letters verschijnen boven een kaarsvlammetje. Enkele papieren vliegen in brand, maar iedereen heeft zijn haar nog, dus geen probleem. In de klas van juf Lieze en juf Laurence gaat het er heftig aan toe. Zij zijn de sportleerkrachten van dienst. En Lana en Lauranne laten hun leerlingen een taalbad nemen in het Engels. Ook zij hebben een heel leuke les voorbereid.

Om twee uur stoppen de lessen. We lunchen samen in onze verblijfplaats.
Van vier tot zes organiseren de Roemies net als gisteren namiddagspelen voor een 25-tal kinderen.

En dan wordt er gekookt. Op het menu staat spaghetti met tomatensaus en heel veel groenten. De pasta is na het koken helemaal opgelost. Wat overblijft is een pap die er niet meer echt appetijtelijk uiziet. Onze dierenliefhebbers - Sien op kop - voeren de pap dan maar aan de 'Floepsies'. Even vertalen: dat zijn de honden uit de buurt van wie ze de leider 'Floepsie' noemen.

En na het hoofdgerecht is er zelfs dessert voorzien: warme ananas met bruine suiker. Lekker!

Een gevulde dag, eentje om in te kaderen en nooit te vergeten.

7 april - De Roemies in de krant

We halen ook hier in Roemenië de pers!

Monitorul de Vrancea bericht over ons verblijf in Cirligele, de lessen die we geven in de school en de plannen voor de bomenplantactie.


link artikel

6 april - Les bij de kleintjes in Cirligele

Om kwart over zes staan 'de mevrouwen' op, samen met Julie en Jana die voor een lekker en gezond ontbijt zorgen: verse fruitsalade met yoghurt.

Om 8 uur worden we al op school verwacht. Dat is gelukkig naast de deur! In de inkomhal nemen we allemaal een stukje brood en wat zout. Dat is een welkomstritueel in deze agrarische omgeving. Het wil zeggen dat het dorp en de mensen van de school het beste met ons voorhebben en alles willen doen om ons verblijf aangenaam en succesvol te maken!
We mogen onze spullen in de leraarskamer zetten. Dan gaan we naar de gang op de eerste verdieping. Dat is vandaag de 'place to be' voor de ochtendgym. We doen de chichiwa, de macarena en nog wat andere leuke dansen met de kleuters en de kindjes van het eerste en tweede leerjaar. Het is grappig en vertederend tegelijk om al die kleintjes hun best te zien doen om de bewegingen en de pasjes van de Roemies te imiteren en ze lachen zich soms ook te pletter.

En dan is het tijd om aan de lesjes te beginnen. Julie en Jana gaan de aardrijkskundige toer op, bij Renée en Jill draait alles rond muziek en dieren, Lieze en Laurence knutselen met de allerkleinsten, Lauranne en Lana doen allerlei actieve spelletjes in een superactieve les sport en Fran en Sien zetten alles in het teken van de wiskunde. Allemaal behandelen ze de kindjes op een fijne, speelse, respectvolle manier. Hun materiaal is prachtig verzorgd. De lesconcepten zijn om ter creatiefst en toch ook knap opgebouwd. We zijn zo trots op onze Roemies.

Tijdens de pauze krijgen we eerst cake en frisdrank in de leraarskamer en dan worden we aan de overkant van de straat verwacht, in het nieuwe gemeentehuis. Daar wacht de burgemeester op ons, samen met zijn rechterhand en een fotograaf. Na wat uitleg bij historische foto's van Cirligele in de gang en een groepsfoto loodst hij ons zijn bureau in. Daar wacht ons een verrassing. Afhankelijk van het weer is er morgen of overmorgen een boomplanting. Voor elke boom liet hij een grote metalen plaat maken met de naam van de boom, maar ook met telkens een naam van een Roemiemeter en een meter of peter uit Cirligele. We kunnen onze ogen niet geloven! We krijgen ook een mooie speech en daarna mag ik het woord nemen. Onze Berlaarse burgemeester, Walter Horemans, gaf ons 6 dozen speciale chocolade mee uit Berlaar. Met behulp van een speciaal procédé werden de afbeeldingen van enkele heel mooie gebouwen uit onze gemeente aangebracht op de chocolade. Stefan Moscu, de burgemeester van Cirligele is duidelijk in zijn nopjes met dit gebaar van zijn evenknie uit Berlaar. Er wordt ook wat afgeknuffeld in het gemeentehuis!

Na de lessen trekken we met een minibusje naar het klooster van Dalhauti. Een superlieve non staat ons in indrukwekkend Engels te woord. We vinden het heel erg boeiend wat ze ons vertelt over het klooster en de verschillen tussen de Rooms-katholieke en de orthodoxe kerk. We vallen bijna van onze stoel als ze vertelt over haar leven voor haar intrede: 30 jaar lang was ze als onderzoeker fysica verbonden aan de universiteit en haar doctoraat behaalde ze in Nederland. Het is een bijzonder innemende en lieve vrouw!
De zusters hebben ook voor ons gekookt. Zij vieren pas dit weekend Pasen en zitten dus nog volop in de vastentijd. Ze hebben ook voor ons een vastenmaaltijd bereid, zonder vlees. Niet alle Roemies kunnen de ciorba (een typische ietwat zure Roemeense soep), de auberginetapenade met brood, de pepers, gepekelde kool of de rijst met brandnetels waarderen. Iedereen proeft wel van alles, dat is de afspraak onder Roemies. Lana bedient zichzelf gul met soep en ontdekt pas daarna dat die ciorba niet echt haar ding is. Ze stopt dan maar snel een hete peper in haar mond en eet vervolgens in ijltempo haar bord leeg. Knap gedaan!

Na het bezoek aan het klooster in de beboste heuveltoppen heeft Renée (met Adina en Tessa) een afspraak bij de orthodont. Dat heeft Adina voor ons geregeld! Wat zouden we zonder Adina en Mihai doen!

De andere Roemies houden even (vrijwillig) platte rust en vliegen er om 4 uur weer in, want dan staan er kinderen te wachten in een gymzaaltje vlakbij. Omwille van het weer organiseren we de namiddagspelen vandaag in dat zaaltje. Mihai is onze supporter en vertaler.
Opnieuw gooien de Roemies zich helemaal op de spelletjes en de kindjes uit de buurt doen binnen de kortste keren al even enthousiast en hevig mee! Mooi om te zien. Sommige spelletjes zijn ook heerlijk grappig. Tijdens '1 2 3 piano' en 'Ninja' komen we niet meer bij van het lachen!

En dan is het tijd om te koken en te eten en de lessen van morgen voor te bereiden. Fran en Sien maakten voor onze groep rijst met kip, groenten, ananas en currysaus. Het smaakt enorm!
Er wordt hier keihard en met veel enthousiasme gewerkt!

We zijn zo benieuwd naar morgen!

5 april - Pasen in het crisiscentrum

Tessa speelt vandaag paashaas. In de gang, in de schoenen en in de ontbijtruimte liggen overal lekkere paaseitjes die zij helemaal uit België meebracht.

Ook vandaag schijnt de zon. Dat waarderen we heel erg, want dan kunnen we buiten spelen met de oudste kinderen.

Het kwartet 'Lieze, Sien, Lauranne en Julie' animeert de jongste kindjes als volleerde peuter- en kleuterjuffen.  Met het inkleuren van kleurplaten slagen ze erin om alle kindjes te activeren. Het valt op hoe gek de kleintjes zijn op de fruitsatees. Het is grappig om te zien hoe ze daarna helemaal onder de chocolade zitten.

De andere Roemies maken kaders met de oudste kinderen. Een groepsfoto wordt voor alle kindjes afgedrukt. Zo hebben ze meteen een mooie herinnering aan deze twee dagen. Ook hier maken de kinderen fruitsatees.  Na de lunch staan er estafettespelen op het programma en pannenkoeken met Belgische bruine suiker en siroop op het menu. Het enthousiasme is groot, iedereen gooit zich in het spel. Zowel de Roemies als de kinderen van het centrum lopen alsof hun leven ervan afhangt.
Vlak voor het afscheid openen we de grote roze koffer en delen we onze geschenkjes uit.

Het afscheid is een emotioneel moment van veel knuffels en wat tranen. Op twee dagen is er echt wel een band gegroeid en allemaal hebben we wel ons lievelingsknuffelkindje.

Vandaag dineren we in Casa Elena. Het eten is er lekker, de service excellent en het gezelschap en de sfeer kunnen niet beter.

's Avonds is het een drukke bedoening: alle Roemies zijn druk in de weer om hun lessen van morgen zo goed mogelijk voor te bereiden. Ze overlopen hun lesplanning, overleggen met hun partner over de concrete aanpak en knippen, kleuren en knutselen aan hun lesmateriaal. Naamkaartjes worden geschreven, er gaan nog wat berichtjes met Adina over en weer (want welke van de drie namen per kind is nu de roepnaam?). De helft van de Roemies kan vandaag genieten van het comfort van een douche. En een groepje dat al snel klaar is met de lesvoorbereiding maakt ondertussen 'Koekewiet', een speciale taart, voor de harde werkers.

Het was een geslaagde dag! Heerlijk!

4 april - De Roemies gaan aan het werk!

Heerlijk zonnig is het vandaag! Wat een geluk, want zo kunnen we vandaag buiten spelen met de kinderen van het crisiscentrum in Focsani. Er zijn een stuk of tien heel kleine kinderen. Onder leiding van Lieze, Julie, Sien en Lauranne en samen met de begeleidster van deze leeftijdsgroep, een inwonende mama van vier van de kindjes en Adina knutselen ze een kleurrijk masker met een lange neus in elkaar.  Daarna mogen de kindjes ook naar buiten. Achter het centrum ligt een kleine speeltuin. Onze Roemies hebben allerlei spelletjes voorbereid voor hun doelgroep, maar als de kindjes de speeltuigen zien, willen ze alleen maar op de schommel en de wipplank. Ze schateren en zien er supergelukkig uit. Die blije kindergezichtjes zijn zo vertederend. Onze Roemies smelten bijna, net als wij als we onze Roemies zo zien stralen!

De andere Roemies hebben twee verschillende programma's voorbereid: eentje voor de 8- tot 12-jarigen en een ander voor de +12-jarigen. De groepen blijken onevenredig vertegenwoordigd en daarom beslissen de Roemies - flexibel als ze zijn - om het beste van die twee programma's te combineren en voor 1 groep +8-jarigen te gaan. Ook zij doen het goed. Sommige jongens doen graag stoer, maar er zijn ook van die superlieve aanhankelijke meisjes bij met een grote nood aan knuffels. Twister, macramé, dansen, Chinese voetbal, Chichiwa, tik tak boem, aan variatie geen gebrek! En tijdens Chinese voetbal valt het op dat de eens zo stoere jongens het voor onze meisjes hebben.

's Middags eten we soep met griesmeel met brood gevolgd door zoete typisch Roemeense gebakjes als dessert.
Daarna vliegen we er weer in. De kleintjes houden dan hun middagdutje. De Roemies die de jongsten begeleidden in de voormiddag, versterken dan de ploeg die zich met de oudsten bezighoudt.

En dan verkennen we de stad en eten we pizza's. Die zijn best lekker, maar niet echt warm, al willen Sien en Lana dat laatste vooral niet gezegd hebben.

De chauffeur van het gemeentehuis pikt ons weer op bij het restaurant en brengt ons terug naar het gemeentehuis dat deze week onze thuis is. Sommigen spelen er eerst nog wat buiten met enkele kinderen uit de buurt, anderen houden het rustig met een boekje, een babbeltje en een deugddoende douche.