Vrijdag 7 april

Vandaag wat langer slapen. Om negen uur samen ontbijten en een half uurtje later stond Mihai ons op te wachten om ons nog enkele interessante plekken van Boekarest te tonen. Eén van deze plekken was het paleis van Chauchesko  (help juffen, we weten niet hoe dit geschreven wordt) dat nu functioneert als parlementsgebouw. Hierbij had Mihai dubbele gevoelens, doordat het gebouwd is met het geld van de Roemeense bevolking. Verder bezochten we nog enkele souvenirwinkels en een gezellig lokaal marktje. ’s Middags vulden we onze buikjes met 200 g pizza per persoon.

Snel onze rugzak inpakken, afwassen, nog naar het toilet en dan op de bus richting luchthaven. Blijkbaar zijn files niet iets typisch Belgisch. Aangekomen op de luchthaven stopten we nog snel een boterham in onze mond en dan hup, fier en voldaan het vliegtuig op.

Hopelijk geen afscheid maar een “tot binnenkort-moment”.

Donderdag 6 april

We stonden op en beseften dat het de laatste ochtend was in Hodora. Na het ontbijt staken we snel de laatste spullen in onze trekrugzak en zwaaiden we de kindjes voor de allerlaatste keer uit. Om 8 uur stipt vertrokken we met de schoolbus richting het station. Eenmaal in het station aangekomen konden we het niet laten om nog een spelletje weerwolven te spelen. Het spel was nog maar net afgelopen toen onze trein het station binnenreed. Om de lange treinrit wat aangenamer te maken, speelden we wat met de kaarten. Het was ook de ideale moment om wat bij te slapen. We konden ook rekenen op het gezelschap van een oud Roemeens vrouwtje die de meest aanstekelijke lach ter wereld had.

Na 6 uur op de trein kwamen we eindelijk aan in Boekarest. Daar stond de chauffeur van ons busje al op ons te wachten. Alle trekrugzakken in de koffer en klaar om naar ons appartementje te vertrekken. Een klein uur later kwamen we aan in ons luxueus appartement. Eindelijk konden we ons allemaal nog eens douchen. Met een frisgewassen hoofd vertrokken we naar het restaurant waar we opgewacht werden door Adina en haar zoontje Tudor.

Tudor kreeg van ons een mini-roemietrui en was meteen verkocht. Jammer genoeg werd kleine Tudor al snel moe en moesten we afscheid nemen van Adina en haar zoontje. Even later arriveerde Mihai in het restaurant, hij kwam ons gezelschap houden. Tijdens het lekkere eten werden er typisch Roemeense dansen gedanst. De obers brachten het voorgerecht aan de tafel. We kregen goedgevulde kaasschotels, auberginesalades en versgebakken brood. Na het overheerlijke voorgerecht moesten enkele roemies hun broek al openzetten, omdat onze buikjes al goed gevuld waren. Even later werd ons het hoofdgerecht al gepresenteerd. Op het menu: vleesschotels, frieten, aardappelen met rozemarijn en om het toch nog wat gezond te houden ook kommetjes met tomaten. Ook al stond bij iedereen de broek nu al open, plaats voor een dessert is er altijd!

Na ons allerlaatste avondmaal samen, trokken we met Mihai nog wat door de stad. Mihai nam ons mee naar enkele bijzondere plaatsen die eens zo mooi zijn in het donker. 23u30: hoog tijd om te gaan shoppen. Aangezien de Carrefour 24/24 open is, hadden we tijd om in alle rust inkopen te doen voor de volgende ochtend. Moe en voldaan kwamen we terug in ons appartement en kropen we onder onze dons.

DINSDAG 4 APRIL

Wekker ging af om 6u20. Sommige sprongen meteen uit bed, maar voor anderen ging het wat moeizamer. Cornflakes als ontbijt met nieuwe dessertjes. We worden hier nogal verwend! Iedereen nam zijn spullen voor zijn les. Met nieuwe krachten konden de lessen van start gaan. Kunst, tradities, wereldculturen, heelal, wetenschap, België, gevoelens, Spaans & Latijn, hygiëne en Nederlands stonden vandaag op het programma. Aura en Vladuts werden deze voormiddag dan weer verwend door Marie en Emilie. Bij Vladuts kon Marie niet weerstaan aan de lekkere pralines die haar aangeboden werden. Terwijl ze gretig een hap nam, liep de inhoud van de praline langs haar mond. Vladuts kon zijn lach echt niet meer inhouden. Om 14u waren de lessen gedaan en konden we eindelijk samen gaan eten. Brooddoos hadden we ’s morgens al gemaakt. Snel daarna was het dan al tijd om naar het plein te gaan voor de spelen. Starten deden we zoals altijd met onze kampdans. We stonden versteld hoe goed de kindjes hem al kenden. Prachtig om te zien! Spelletjes spelen, circustruckjes leren, voetballen,… Aura kreeg les over het weer en de seizoenen van Jasmin en Margot. Het was zo tof dat ze beide een geluksbrenger kregen. Daarna ging Jasmin samen met Marie Vladuts nog een klein bezoekje brengen. De tijd vloog voorbij. Het was al snel 17u en dus tijd om naar ons schooltje (thuis) te gaan. Op het menu stond pasta pesto met verse groentjes en kipfilet. Vandaag ook een zelfgemaakt nagerechtje: vanille & karamel pudding. Wéér was het overheerlijk! Na het eten was het dan tijd om af te wassen en de laatste veranderingen aan de lesjes te brengen. Het was al snel duidelijk dat de Roemies gedurende de dag alles van zichzelf hadden gegeven. Daarom vandaag maar een beetje vroeger naar ons bedje…

Quote van de dag: “Ik had een relatie met drie.” “Psychiatrie.”

MAANDAG 3 APRIL:

Buna ziua! Een rustige ochtend werd het al zeker niet, het was namelijk de eerste lesdag! Om half 7 ging onze wekker af om te ontbijten en ons te haasten naar ons eerste klasje, want de kindjes stonden namelijk al te popelen voor onze lessen! Vandaag waren het vooral de oudere kinderen die de Roemies als leerkracht kregen. De leerlingen van de klasjes 5, 6, 7A, 7B en 8 konden genieten van onze lesjes. De ene klas was wat braver dan de andere, maar negatieve dingen kunnen we absoluut niet vertellen. Allemaal schatten dus! De onderwerpen die gegeven werden vandaag waren kunst, cultuur, Nederlands, zintuigen, het heelal, België, wetenschap, Spaans en Latijn. Een hele waaier aan informatie dus! Natuurlijk wisten we dat de communicatie met de leerlingen een struikelblok ging zijn tijdens de lessen. Sommigen onder hun verstonden al heel goed Engels, maar dit was wel enorm beperkt. Dit werd dan ook opgelost door de vele sympathieke, lokale leerkrachten die ons hielpen met het vertalen voor de kinderen. De eerste lessen verliepen dus voor iedereen heel vlot! Na de lange voormiddag lesgeven, konden we eindelijk gaan eten! Een moment van ontspanning hoopten wij, maar de kinderen waren het daar niet mee eens. Zij stonden namelijk al snel terug te wuiven aan de schoolpoort voor de middagspelen! Met ieder een kindje of 2 aan onze hand, stapten we richting de speelweide. We waren enorm moe van de lessen, maar al de blije snoetjes en glimlachen gaven ons weer kracht om onze sportiefste zelve boven te halen! Na twee uur genieten van het circus en de kringspelen was het tijd om te gaan koken en de lessen van de volgende dag voor te bereiden. Patattenstoemp met worst en een slaatje, da’s dus dik feest!

 Quote van de dag:

Tijdens de les, 08:08: Issy zakt subtiel naar de grond om deze te tikken. Terwijl ze dit doet zegt ze:

“ Ja, moet ik voor u de grond ook tikken? Dan mag je ook een wens doen!”

VRIJDAG 31 maart

Allemaal nog snel even gedoucht (toen het nog kon), daarna gezellig ontbeten, de rugzak op en vertrokken naar Brasov om het stadje te leren kennen. Met de kaart in de hand ontdekten we snel het eetkraam, de resterende tijd bezochten we nog een kerkje, het stadsplein en een gezellig marktje onder leiding van gids “mol”. Gelukkig hadden we creatieve Cynthia en mondige Marie bij om de duiven uit de buurt van moedige Margot te houden. Ook de duivendiarree op de broek van Ine hield haar niet tegen toch nog verder te eten. Daarna keerden we terug naar de mevrouwen die waren gefaald in hun queeste om véél geld af te halen. We gingen terug naar het appartement en ruimden op en aten onze bokes genietend van het zonnetje op het terras. Mihai stond deze keer ruim op tijd op ons te wachten en na een beetje wringen en duwen kregen we al onze rugzakken in het busje. Onze 6-uur-durende busreis kon beginnen, gelukkig hadden we enkele toekomstige dj-talenten bij ons die de muziek verzorgden. De buschauffeur (choffer in het Engels volgens Arianne) liet tijdens het rijden duidelijk zijn zuiders temperament zien. Toen we eindelijk arriveerden in Hodora stond een juf van het schooltje ons al enthousiast op te wachten met heerlijke soep, een lekker hoofdgerecht en duizend kilo gebak. Dus liefste mama’s en papa’s, verwacht jullie kapoentje maar met een extra zwembandje terug thuis. Na een beetje keuvelen en enkele windjes later zijn we in ons bedje gekropen.

Het is hier een miljoen keer toffer dan thuis, wij komen niet meer naar huis.

Haha doei xoxo

“de juffen gaan VEEL geld afhalen, ja wij mogen dat hier zo luid zeggen he, ze verstaan ons hier toch nie.”

Zondag 2/4/2017

Vandaag werden we wakker met de heerlijke geur van verse pannenkoeken (met dank aan Helpende Hanne en Ludieke Lien, die daarvoor speciaal vroeger opstonden). De zalige pannenkoeken smaakten ons zo erg dat we bijna het uur uit het oog verloren en bijgevolg dus bijna te laat waren voor de mis in de katholieke kerk. Na een uur Roemeense (onverstaanbare) heilige woorden verlieten we de kerk en al snel was duidelijk dat ons bezoek enorm geapprecieerd werd. Enkele oude vrouwtjes werden zelfs een beetje emotioneel bij onze komst. Dan was het tijd voor een wandeling naar de Orthodoxe kerk, want ook deze mis wilden we graag bijwonen. Bij onze binnenkomst kregen we meteen een rond broodje waar we niet meteen van wisten wat we er mee moesten doen. Na de dienst kregen we een kruisje van de priester en sloegen even een praatje met hem en zijn dochtertjes. Dan bezochten we nog snel het kerkhof en stapten we terug naar de school. Hier maakten we ons klaar voor de tweede namiddagspelen en de bezoekjes aan Aura en Vladuts, ze werden vandaag bezocht door Spontane Silke, Enthousiaste Elin en Bruisende Brente. De namiddagspelen werden georganiseerd door Helpende Hanne en Innige Issy, ook vandaag was dit weer een groot succes! Na een zware maar leuke namiddag trokken we met luide muziek en nog enkele kindjes naar de school, hier namen we afscheid van hen. Ondertussen waren Eerlijke Emilie en Mondige Marie al druk bezig met het eten. Maar alle rust werd verstoord, we ontdekten een kleine brand, de kolen van de kachel waren weggegooid op het terrein en door de hitte begonnen ze terug te branden. Brandweervrouwen Marie en Lien losten dit al snel op door de brand te blussen, gelukkig! Tijd om aan tafel te gaan, heerlijke Vlaamse kost: patatjes, bloemkool, gehakt en kaassaus. Superlekker! Na de afwas was het tijd om terug naar de weide te gaan, hier kregen we de unieke kans om naar de sterren te kijken. Dit was een ongelooflijke ervaring, zelfs met het blote oog konden we enkele sterrenbeelden en planeten herkennen.  Door de telescopen konden ze de maan in detail zien, Jupiter met zijn manen, Mars, een sterrennevel, … .  Echt supermooi! Maar na enkele uurtjes genieten van de sterren was het tijd om terug naar de school te gaan. Iedereen was namelijk supermoe!

Noapte bună!!

Quote van de dag: “Je moet in het buitenland toch altijd een minderjarige crush hebben?”

ZATERDAG 1 april

Vandaag geen gestress! We werden na een warme nacht wakker gemaakt door enkele mensen die aan het sleuren waren met ontbijtschotels. De hartverwarmende bevolking van Hodora maakten een geweldig ontbijt voor ons. Wanneer we aan de ontbijttafel kwamen stonden er verschillende vleesschotels. Om het thuisfront even jaloers te maken: maar liefst 5 verschillende vleessoorten! Ook dessert kwam op tafel, een cake met een ‘lichte’ toets alcohol. Ook vandaag moesten we onze boterhammen smeren. Onze dagplanning kort samengevat : Aura ontmoeten, Vladuts ontmoeten, langst de schaapjes gaan en plein spelen!

We wandelen naar Aura en komen ondertussen ook het grote plein tegen waar me namiddagspelen zullen houden, f-a-n-t-a-s-t-i-s-h, we keken er al naar uit! Iedereen kreeg bij het aankomen bij Aura een dikke kus van haar mama, en niet enkel zij was blij om ons te zien. Aura straalde, onze hartjes gingen wat sneller slaan! Terwijl Aura zat te schaterlachen kregen wij allemaal een drankje en een koekje aangeboden. Zo warm dat de roemies ontvangen worden, prachtig om te zien! Het uur dat we bij haar zaten leek echter maar 10 minuten, jammer maar we moesten door. Ook Vladuts keek uit naar ons bezoek.

Op onze tocht richting Vladuts werd al snel duidelijk dat de dieren in Roemenië niet achter draad zitten.

 Vladuts zat jammer genoeg nog steeds in een te kleine stoel. Het was dus geweldig om te zien hoe hij van ons gezelschap genoot! We hebben hier ook een beetje kunnen praten met zijn zussen, ook hier kregen wij weer drinken aangeboden. Het was warm en we moesten nog een wandeling maken naar de schapenboer.

Tijdens de wandeling richting de schapen werd veel duidelijk : wij waren beroemd. Alle mensen wuifde naar ons, muziek op en enkele kindjes kwamen ook al knuffelen. Buiten kindjes en ouders kwamen we ook nog -wat het fascinerendste was voor de roemies- kikkers tegen. Het was zo fascinerend dat we onze krachtige Katy, helpende Hanne en innige Issy even kwijt waren. Wij zijn natuurmensen.

Oke, iedereen aangekomen en we gingen met zijn alle naar de dieren. Lien: “We lijken allemaal op Mozes”. Alle schaapjes gingen opzij wanneer wij erdoor wandelde. Het was moeilijk om de schaapjes te aaien maar voor sommige lukte dit toch. Een pak van ons hart wanneer ons verteld werd dat hij de schaapjes niet houdt voor het vlees maar om de vacht en de melk. Genoeg schaapjes en geitjes gezien, we moesten langst de binnenplaats verder. Het gehele gezin had zich verzameld en zelfs gekookt. We werden behandeld als prinsessen. We kregen zelf gemaakte wijn, “1 glas en ge bent van de kaart ze”. Er waren zelfs enkelen die touche hadden, over wie dit gaat blijft natuurlijk geheim. Het was mega gezellig, we hebben enkele foto’s gemaakt maar we hebben vooral weer een mooie herinnering bij.

Niet te geloven, wanneer we weer bij het schooltje aankwamen waar wij met z’n alle overnachten, stonden er 80 kindjes  te wachten. Ik wil de ouders herinneren aan het info moment toen de juffen zeiden  dat we zouden starten met 30 kindjes en eindigen met 100. Ik wil niets zeggen, maar misschien verkeerd ingeschat. Wij zijn ook gewoon uiterst sympathiek.

Met ieders een kind of 6 aan de hand vertrokken we naar het plein. We dansten onze prachtige kampdans, deden onze toffe circusactiviteiten en ook onze groepsspelen. We hadden zoveel geluk dat er enkele meisjes waren die Engels onder de knie hadden. Het meeste stonden we versteld van alle Roemeense kindjes die vlot chichiwa meezongen.

Het was weeral een prachtige dag, een mooie herinnering en vooral een goed begin.

Quote : “ik heb weer touche maar ik versta hem niet”