Ook donderdag werd nog een spannende dag. In Otopeni zetten ze op de site 'arrivals' dat onze vlucht afgelast was. Het kostte weer heel wat moeite om de bevestiging te krijgen dat het om een vergissing ging.
Rond de middag al troffen we elkaar op de parking van de school. Het was een blij weerzien van opgeluchte ouders en Roemies. Ann kreeg al meteen een roze verjaardagskroon op haar hoofd en de eerste geschenkjes werden uitgedeeld. De rit naar Amsterdam verliep vlot en zonder hindernissen (met dank aan de lieve ouders die ons helemaal naar Schiphol wilden brengen). Nog voor we het luchthavengebouw binnengingen, kregen we een cadeau: een fluitje met een oppeppend gedichtje (van de hand van Maritieme Martha) en een naamkaartje met daarop ons voorvoornaam en voornaam.
Op Schiphol bleken ze last te hebben met Belgische identiteitskaarten. Het duurde even, maar na een tijdje ontdekten ze het dan ze ons wel konden inchecken als ze het nummer van onze ID intikten.
Onze vlucht bleek vertraging te hebben, maar dat kon ons al lang niet meer schelen. We konden vertrekken en dat was het belangrijkste! En waar er Roemies zijn, is er plezier. Op de luchthaven werd er Uno en Twister gespeeld en zo ging de tijd best snel voorbij.We waren op zijn minst een opvallend gezelschap. Marthe verzon een nummertjesspelletje om snel te zien of alle Roemies er zijn. Ann liep heel de tijd rond met een roze verjaardagskroon op haar hoofd en bij Birgit bengelden er een voetbal en een paar bergschoenen aan de handbagage.
Uiteindelijk zijn we pas rond 21.30 uur opgestegen. In het vliegtuig kregen we een lekkere warme maaltijd en maar liefst 4 drankjes. Voor Ines en Lowie was het hun luchtdoop. Lowie had klamme handjes bij het vertrek, maar die lagen veilig in die van zijn vriendin, Jana, en zo viel het toch nog mee. Ines leek het allemaal amusant te vinden.
Rond de middag al troffen we elkaar op de parking van de school. Het was een blij weerzien van opgeluchte ouders en Roemies. Ann kreeg al meteen een roze verjaardagskroon op haar hoofd en de eerste geschenkjes werden uitgedeeld. De rit naar Amsterdam verliep vlot en zonder hindernissen (met dank aan de lieve ouders die ons helemaal naar Schiphol wilden brengen). Nog voor we het luchthavengebouw binnengingen, kregen we een cadeau: een fluitje met een oppeppend gedichtje (van de hand van Maritieme Martha) en een naamkaartje met daarop ons voorvoornaam en voornaam.
Op Schiphol bleken ze last te hebben met Belgische identiteitskaarten. Het duurde even, maar na een tijdje ontdekten ze het dan ze ons wel konden inchecken als ze het nummer van onze ID intikten.
Onze vlucht bleek vertraging te hebben, maar dat kon ons al lang niet meer schelen. We konden vertrekken en dat was het belangrijkste! En waar er Roemies zijn, is er plezier. Op de luchthaven werd er Uno en Twister gespeeld en zo ging de tijd best snel voorbij.We waren op zijn minst een opvallend gezelschap. Marthe verzon een nummertjesspelletje om snel te zien of alle Roemies er zijn. Ann liep heel de tijd rond met een roze verjaardagskroon op haar hoofd en bij Birgit bengelden er een voetbal en een paar bergschoenen aan de handbagage.
Uiteindelijk zijn we pas rond 21.30 uur opgestegen. In het vliegtuig kregen we een lekkere warme maaltijd en maar liefst 4 drankjes. Voor Ines en Lowie was het hun luchtdoop. Lowie had klamme handjes bij het vertrek, maar die lagen veilig in die van zijn vriendin, Jana, en zo viel het toch nog mee. Ines leek het allemaal amusant te vinden.
De kruier van ons hotel stond ons in opvallend rood kostuum op te wachten in de aankomsthal met een bord met daarop 'Roemies'. Hij leidde ons naar onze bus. Daar knalde partymuziek uit de geluidsinstallatie. Sfeer gegarandeerd!
Rond 2 uur Roemeense tijd, 1 uur in België, kropen we in ons bed. De Roemies lagen nog lekker in hun bed tot een uur of 8.
Om 9.30 uur uur pikte de chauffeur (Mihai) ons op. Hij had wat vertraging omwille van de sneeuw. Hij spreekt enkel Roemeens, maar dat belemmerde de communicatie niet.
Opvallend: de Roemies zijn sfeerbrengers als voltallige groep. Ze zorgen goed voor elkaar. Heerlijk om met zo'n aangename en positieve mensen op stap te zijn.
Katy en ik waren heel moe, maar ook superblij dat we nu toch aan onze reis konden beginnen.
Over de dagen voor ons vertrek zouden we een boek kunnen schrijven, daar gaan we onze tijd niet in steken. We zijn nu hier, heelhuids en krachtig als groep. We gaan voluit voor ons project in Hodora. Met al dat blije enthousiasme moet dat lukken.
Over de dagen voor ons vertrek zouden we een boek kunnen schrijven, daar gaan we onze tijd niet in steken. We zijn nu hier, heelhuids en krachtig als groep. We gaan voluit voor ons project in Hodora. Met al dat blije enthousiasme moet dat lukken.
In Hodora zitten we niet meer in wifigebied. Er komt zeker nieuws via de blog. Vanaf maandag hoop ik die in het kantoor van de schooldirectrice online te kunnen zetten. In het weekend zoek ik naar een andere internetmogelijkheid. We moeten nog afwachten of dat zal lukken. Wees dus niet ongerust als jullie even niets van ons horen. We stellen het goed. We zijn veilig en de sfeer is fantastisch
Geen opmerkingen:
Een reactie posten