Dag 4: uit het dagboek van een roemie...

... Wanneer we vandaag vertrokken werden we op een verkeerde bestemming afgezet, dit was voor ons redelijk confronterend omdat we de kindjes die daar stonden al enthousiast aan het toezwaaien waren. Daarna zijn we doorgereden naar de juiste bestemming. We moeten toegeven het zag er verschrikkelijk uit. Letterlijk een blok beton met tralies en hier en daar een klein raampje. Voordat we nog maar iemand gezien hadden, werd het voor sommige al moeilijk. Gelukkig viel het binnen wat beter mee dan buiten.

 

... Vandaag  was de eerste echte inleefdag. Na een ritje van zo’n 20 minuutjes bereikten we het crisiscentrum van Focsani waar we onze voorbereidende activiteiten nu ook in het echt gingen waarmaken.  Er waren op dit moment niet zo heel veel kinderen aanwezig in het centrum zelf, dus waren er ook een heleboel kinderen van andere dagcentra uitgenodigd om met ons mee te spelen. Tot onze grote verbazing was er zelfs een journaliste van de nationale pers gekomen om onze acties op foto vast te leggen ! Bij de kleutertjes verliep zowaar alles zoals verwacht. Kuikentjes knutselen en kleurplaten inkleuren met een bende hevige, maar oh zo lieve kleutertjes. Bij het openen van onze volledig gevulde speelgoedkoffer was de blijdschap van de kindergezichtjes af te lezen. Hun guitige gezichtjes waren dan ook vergezeld van luid gekrijs en enthousiast gegil.

Groetjes van Myrthel, Shalien, Marie en Luca x

 

 ... Met veel nieuwsgierigheid en kriebels in de buik stapten we van het busje om de kinderen tussen 8 en 12 jaar te ontmoeten. Na een snelle kennismaking begonnen we enthousiast te knutselen. We startten met een tekening van wasco bedekt met een laagje zwarte verf. Morgen zullen we deze afmaken door hierin leuke tekeningen/namen/… te krassen. Eén van onze kinderen vroeg aan een begeleidster om ‘Dit vind ik leuk!!’ te vertalen in het Engels zodat ze dit aan ons kon vertellen. Als je dit hoort smelt je hartje! J Toen we een pareldoos bovenhaalden, schitterden hun oogjes (hier doen we het voor hé!) We kregen mooie armbanden, kettingen,… en ze maakten ook nog dromenvangers. We kijken al heel erg uit naar morgen om deze kindjes weer een schitterende dag te laten beleven.

Vandaag zijn we er alleszins in geslaagd!

Dikke kus van Elise, Yelte, Jasmine en Silke! xxxx

Noapte bune!  (Slaapwel!)

 

... Vandaag kregen wij de oudsten onder onze hoede (hoedje af voor ons). We begonnen de dag met wat vertrouwenspelen en kennismakingspelen en evolueerden daarna verder tot ware apen, schaatsers, voetballers, bomen… (uitbeeldingsspel). Gelukkig hadden we twee ware vertalers in ons midden, Alex en Leonard, zij spraken vloeiend Engels en vertaalden alles in het Roemeens voor de kleinere onder ons. Ook leerden we de boys in het centrum het welgekende ‘veusjeeeee’. Ook leerden we ze een schlagernummer aan ‘heb je even voor mij’ en de bijhorende polonaise, waar ze gegarandeerd nog nachtmerries over zullen krijgen ;). Deze binken kwamen ook van pas bij de levering van onze sofa die we hebben aangekocht met de opbrengst van onze cakeverkoop, met hier en daar wat geduw, gesleur en getrek kwam hij op zijn vele pootjes terecht. Michiel, de bink onder de Roemies, was echter zeer geliefd bij één van de girls in het centrum genaamd Angela. Deze wondermooie dame had haar echter mooi opgetut met de vele mooie en kleurrijke pluimen die we bijhadden om de Dream catchers te knutselen. Morgen hopen we op mooi weer en nog meer aantrekkelijke dames voor Michiel ;)

Grtjs en een welgemeend veusjeeeeeeeeeeeeeeeeeee van Lisse, Michiel, Ruben & Yara!