Woensdag 1 april - “Wij zijn klaar voor Roemenië. Is Roemenië ook klaar voor ons?” (dixit Fran)

Om 8 uur hebben we met de Roemies afgesproken bij Starbucks in Zaventem. Om twintig over zeven is iedereen er al. Stipte dames! Zo hebben we het graag!

Jana stapt fier met verjaardagskroon de vertrekhal binnen. Vandaag wordt ze 18! Heerlijke leeftijd! We hebben al een feestje voor haar gepland, maar daar mag ze nog niets van weten!

Inchecken loopt vlotjes, zelfs met onze grote roze opzichtige extra koffer.

Voor Lana is deze vlucht haar luchtdoop.  Het gaat goed, de landing is wat aan de ruwe kant, maar dat deert haar niet! Ze kan alleen niet zwijgen over hoe heet vliegen wel is. Je kan het ook aan haar zien: de rest van de dag loopt ze rond in een topje!

We landen netjes op tijd, wurmen ons door de massa een weg naar het toilet, naar de douane en vervolgens naar de bagageband. We hoeven niet te wachten op onze koffers en rugzakken. Die zijn er meteen. Een drugshond loopt rond op de bagageband en besnuffelt alle koffers. Voor de onze heeft hij niet zoveel belangstelling. Hij heeft blijkbaar geen chocoladeverslaving, want daar hebben we een stevig voorraadje van bij.

Onze volgende etappe: het treinstation van Boekarest. Busje komt zo. We veroveren met ons allen een plekje op de bus. Dat is allesbehalve een sinecure met een gewone rugzak die aan onze voorkant bengelt en een grote rugzak op onze rug. Als iemand zich wat draait, wordt iemand anders op de grond geduwd. Pure slapstick! Sien en Julie zetten zich neer op de vloer tussen hun koffers, de anderen hebben die luxe niet. Tessa blijft de hele rit moedig met haar rugzak op haar rug staan. De Roemies zijn sterke vrouwen!
Het eerste stuk van de rit gaat echt niet vooruit. Er blijken wegwerkzaamheden te zijn op onze route. Dat hebben we geweten. Renée krijgt het even benauwd. Roemies zijn op alles voorbereid, zo blijkt als Sien van vooraan in de bus haar souvenir van de vlucht doorgeeft naar achteren: een overgeefzakje van Tarom! Dat blijkt gelukkig een onnodige maatregel! Binnen de kortste keren heeft ze weer kleur op de wangen.
En dan zitten we even niet meer in druk Boekarest, maar in de ‘Far West’. Onze buschauffeur is het duidelijk zat dat hij niet gewoon kan verder rijden. Zodra de file verdwenen is, rijdt hij door het rood, over het baanvak van de tegenliggers, remt hij zo bruusk en hard mogelijk en toetert hij voortdurend als een gek. En zijn toeter doet in niets denken aan die van een bus. We wanen ons in de botsautootjes op de kermis! Hilariteit alom!

En zodoende komen we toch nog met niet al te veel vertraging aan bij het Gara de Nord ofte het Centraal Station van Boekarest.  Ook daar is het even spannend als blijkt dat een dagrugzak vergeten werd op de bus. Een andere toerist speelt gelukkig reddende engel.
De Roemies slaan vlug wat mondvoorraad in voor de treinrit naar Brasov in de Karpaten, zo’n drie uur rijden van Boekarest en weg zijn we, met de trein ditmaal.

Die lange treinrit is leuk. De sfeer is heerlijk ontspannen en in de gesprekken zijn alle remmen los. Niks gène. Dat belooft. We  babbelen en knabbelen terwijl we het landschap zien veranderen. We rijden de stad uit, Julie wordt vertederd door de loslopende honden. Er klinken verbijsterde Roemiekreten als er mensen op het spoor lopen in een station. Dan komen we op het platteland en rijden we de bergen in met nog besneeuwde toppen. Mooi! Er ligt duidelijk meer sneeuw dan de vorige jaren.

Rond half acht komen we aan in Brasov. We zeulen  onze zware overvolle koffers (vol kleren en lesmateriaal en geschenkjes) naar het hotel, vervolgens gaan we met zijn allen naar de supermarkt voor ontbijtspullen en de lunch van morgen. We kopen samen ook wat feestbubbels en chips voor het feestje van Jana. We verrassen haar met vrolijke hoedjes en knallende flesjes cava en een korte speech in onze gezellige eetruimte op de zolderverdieping. Enkele Roemies verbazen zich over het feit dat er in België niet van die lekkere chips zijn of hoe het toch kan dat ze bij ons geen mojito ice tea verkopen en hier wel! Tessa fabriceerde een ‘verjaardagstaart’met een snee brood en achttien kaarsjes.
Een feestelijk einde voor deze drukke dag!