Woensdag 3 april 2013

Vandaag zijn het Marie en Laura die extra vroeg opstaan om het ontbijt te bereiden en het afwaswater op te zetten. De rest van de Roemies kunnen tot kwart over zes in bed blijven liggen. Het regent een beetje vandaag, gelukkig niet hard, zodat de ochtendgym gewoon kan doorgaan. Het is weer een denderend succes, vooral de ‘Chiwawa’ met de bijpassende komische gebaartjes. Ook Ann en Ariane laten zich helemaal gaan. Ariane neemt bij het laatste liedje helemaal het voortouw. Al die enthousiaste kinderen met hun blije snoetjes gaan helemaal uit hun dak!

En dan gaan we naar de klasjes van de kleinste kindjes, die van het eerste, tweede en derde leerjaar. De jongens, Daan en Matthias, geven dansles aan de allerkleinsten. Tinne en Julie spelen een piratenspel met hun klasjes. Ze wisselen rustige activiteiten af met bewegingsspelletjes in de hal van de school en ze krijgen hun kindjes superenthousiast! Magda staat hen bij voor de vertaling! Hanne en Marie-Caroline knutselen een mooie dromenvanger in elkaar met kleurtjes, pareltjes en pluimpjes. Echt knap! Lieve bracht voor deze les een lamineertoestel mee! Ze maakten ook een memoryspel met typisch Belgische onderwerpen en ook met foto’s van de Roemies. De kinderen vinden het geweldig! En dan is er ook nog een superleuke zangles in de klas van Ella en Elien. Zij worden bijgestaan door Laura, de plaatselijke juf Engels. Marieke en Yasmine moeten het zonder vertaler stellen, maar dat lukt hen heel aardig. Ze hebben een klasje met maar liefst 27 kindjes en dus hebben ze voor twee activiteiten gezorgd: terwijl de ene helft van de klas een doek beschildert, zingt de andere helft liedjes met Marie. Voor de canon springt Ann bij. Een toffe juf begeleidt haar klasje en helpt ons waar ze kan, ook al verstaat ze nauwelijks Engels. Het zijn vandaag weer leuke lessen. Leraar Vasile komt ons vertellen dat de juffen en de kinderen erg tevreden zijn! Ook voor ons zijn dit superleuke ervaringen die we wellicht nooit zullen vergeten!

Laura en Marie trekken na de afwas naar Vladuts en Aura keren dan op hun stappen terug om alvast te beginnen met het bakken van pannenkoeken. Ook Ariane, Marie-Caroline en Hanne gaan de ‘pannenkoekenbak’ mee voorbereiden. Na de les komen de armste kinderen naar onze eetzaal voor een pannenkoekenlunch. Het is een ware overrompeling. De directrice had ons een lijst met 35 namen van kindjes bezorgd. Er kwamen minstens 45 kindjes langs!  Sommige kinderen zijn echt veel te dun gekleed voor dit weer, ze zien er door en door verkleumd uit. Ook Lieve, Hans en Jan komen langs voor een pannenkoek met Belgische bruine en blonde suiker. En dan is het onze beurt om in de pannenkoeken te duiken. Uren staan Marie en Laura achter het fornuis. Om twee uur vertrekken Marieke, Yasmine, Daan en Matthias terug naar Iosupeni, het speelveld helemaal aan de andere kant van het dorp. Omwille van het regenachtige weer is de opkomst nu een stuk lager, het grasveld ligt er ook wat zompig bij, maar dat kan de pret niet bederven.

Lieve, Hans en Jan geven Ariane en Ann ondertussen een lift naarDelia, een lief gehandicapt meisje van acht. Ze ziet er niet ouder dan vijf uit, dat is ook ongeveer haar mentale leeftijd. Omdat ze klompvoetjes heeft, kan ze niet naar school, maar twee keer per week komt er een juf langs om haar gedurende twee uur huisonderricht te geven. Het zou leuk zijn om hier volgend jaar ook langs te komen met een nieuwe groep Roemies, net zoals we dat nu al doen bij Aura en Vladuts.

En dan is er voor het eerst sinds onze aankomst in Hodora een rustmoment. Dat doet ontzettend veel deugd. Elien maakt van de gelegenheid gebruik om op en neer te wippen in haar bed. Ella begint alvast met de voorbereiding van de lesjes van morgen, Matthias herschikt zijn spullen in de rugzak, Magda leest een beetje, Ariane gaat op zoek naar melk, Daan amuseert zich met de meisjes op de andere kamer en Ann komt tot rust tijdens het schrijven van de blog.

De sfeer is echt tof. We doen allemaal ons best om dit avontuur te laten slagen, iedereen ‘ziet werk’ en neemt initiatief, er wordt veel gelachen, o.a. met Daans ijskoude humor en de aanstekelijke slappe lach van Ariane en Ann.

Voor de meesten is deze reis emotioneel toch wel een zware uitdaging. Hannah liet vandaag al een traantje toen ze eraan dacht dat ze de kindjes hier over twee dagen  moet achterlaten... Hier vertrekken zal niet simpel zijn. De kindjes zijn zo schattig en aanhankelijk. We smelten als ze naar ons toekomen voor een knuffel of als ze hun handje in dat van ons wriemelen.