Maandag 1 april 2013

Om zeven uur gaat de wekker af. De meeste Roemies hebben heerlijk geslapen, ondanks wat gesnurk en vreemde nachtelijke boodschappen over boterhammen met choco (we hebben ook iemand die af en toe babbelt in haar slaap) en geblaf van vechtende honden. Om half acht komt Dan met de bestelde 9 broden. Het is ijskoud in de ontbijtzaal en op de toiletten vanwege de vochtigheid. Gelukkig schijnt de zon. Gewapend met een volle boterhammendoos en voldoende water in onze rugzakjes trekken we naar het schooltje. Gisteren vonden we dat het dorpje er eerder troosteloos uitzag, in het zonnetje wordt het allemaal veel mooier. De mensen op straat zwaaien en zeggen vrolijk goeiedag! Een oma staat te wenen aan de straatkant, haar man is net overleden... Op school worden we meteen verwelkomd door een groep kinderen. Ann en sommige van de kindjes herkennen elkaar en hebben pretlichtjes in de ogen. We worden ontvangen door de directrice, Mihaela. Het is een fijn weerzien! We horen dat ze vorige week op een vergadering voor directies over ons project heeft gesproken en het resultaat is dat de inspectie er een lovend artikel over geschreven heeft. Leuk! Leraar moedertaal en cultuur, Vasile, en zijn collega Engels, Laura, geven ons bij wijze van introductie een toffe presentatie met uitleg, gesprekjes en filmpjes over Roemenië. Het is boeiend en verhelderend. Nu weten we meer over de geschiedenis van het land, de bekende Roemenen, de landschappen en ga zo maar verder. Wisten jullie bijvoorbeeld al dat Zamfir met de panfluit een Roemeen was? We houden even pauze met de kinderen op de speelplaats (zalig en tof, er wordt gebabbeld, geknuffeld en tikkertje gespeeld). Daarna stellen we ons voor in alle klassen, ook in de kleuterklasjes! De kindjes zien er zo schattig uit en ondanks hun verlegenheid zijn er heel wat die niet kunnen blijven zitten van enthousiasme! We worden helemaal vertederd door die aanblik! Magda gaat overal met ons mee. We boffen met haar; ze helpt ons waar mogelijk en haar vertalingen vergemakkelijken de communicatie en de afspraken aanzienlijk! Het is ook een supertoffe vrouw die door de hele groep gewaardeerd wordt! Tijdens de voorstellingen in de klassen, valt plots de elektriciteit uit en ook de noodgenerator laat het afweten. Deel twee van de inleiding van Vasile en Laura wordt daarom uitgesteld naar een andere dag. We eten onze boterhammen op en gaan langs bij Aura, een 26-jarig gehandicapt meisje. Ze kan niet praten en ze is spastisch, maar ze kan zich met haar kreten en lichaamstaal wel verstaanbaar maken. We zijn allemaal getuige van haar enorme vreugde als ze ons ziet, ze straalt gewoon. Haar lieve mama verstaat haar goed en zij spreekt bovendien ook Frans, dus dat zal ons zeker helpen als we hier de volgende dagen terugkomen voor onze lesjes! We worden er allerhartelijkst ontvangen. Aura wordt naar buiten gebracht in haar rolstoel en wij krijgen allemaal limonade en chocoladecake, speciaal voor ons gebakken door de mama. Onze volgende stop is het café van Gheorge en Constantsa. Dat is het gezin bij wie Tessa en Ann twee jaar geleden logeerden. Ze zorgen nu ook al de tweede keer voor onze boodschappen. De leerlingen bestellen er een drankje; de meisjes gaan voor een glas limonade (25 cent) en de jongens wagen zich aan een halve liter Ursus (bier) (80 cent). Ariane en Ann willen ook iets bestellen, maar ze krijgen niet de kans; ze moeten de gastheer en gastvrouw volgen naar hun ‘living’ voor een drankje. Het is een bijzonder hartelijk bezoekje. Het verblijf twee jaar geleden bij dit gastgezin was heel bijzonder en het weerzien doet deugd. De leerkrachten moeten veel moeite doen om er weg te geraken alvorens de gastheer hun glas weer heeft volgeschonken. En dan gaan we langs bij Vladuts, een heel zwaar gehandicapt jongetje. Zijn gezin is erg arm, ook bij hen worden we weer heel warm ontvangen. Hube en Lars, de zoontjes van Ariane, hebben voor Vladuts een grote beer/rugzakje meegegeven. Vladuts lacht zijn tanden bloot en heeft duidelijk meteen een boon voor de beer! De beer is een groot succes! Wat een lief gebaar van Hube en Lars! We zingen nog wat liedjes, al dan niet met bijpassende gebaartjes en de pret van Vladuts kan niet op. Net als bij Aura zal er per halve dag een duo Roemies bij hem langsgaan. Voor hem staan er geen lesjes op het programma, wel animatie, massage en spieroefeningen. Maria, zijn mama, staat erbij met tranen in de ogen van ontroering. Deze bezoekjes hebben ons enorm aangegrepen. En dan is er plots een berichtje van Lieve: na drie dagen op de baan is ze met twee vrienden aangekomen in Hodora. We gaan zo snel mogelijk terug naar onze ‘thuis’. We vinden er een bestelwagen van ‘De Voorzorg’, maar geen Lieve. Geen nood, Ann herinnert zich waar Dan ongeveer woont, ze vermoedt dat ze waarschijnlijk daar zitten in afwachting van onze komst en inderdaad, ze treft hen daar aan. Yes! Hun bestelwagen zit propvol materiaal voor het dorp! De dozen met ons materiaal worden naar binnen gedragen. Wat een geluk dat Lieve en haar vrienden (Jan en Hans) het slechte weer in Europa hebben getrotseerd! Het is ondertussen al tijd om te gaan koken. Het bezoek aan de schapenboerderij van Dan en Elena zal voor een andere dag zijn. Er wordt ook nog wat gewinkeld, want blijkbaar is niet alles van het aankooplijstje geleverd. We zijn flexibel! Tijdens het koken wordt er uiteraard honderduit verteld. Zo is Marieke zo onder de indruk van de schattige kindjes hier dat ze vastbesloten is om later zelf mama te worden. De spaghetti van vanavond is echt lekker. Iedereen is blijkbaar hongerig; de gigantische potten zijn helemaal leeg! De afwasploeg zet meteen ook de ontbijttafel klaar en maakt ook al tonijn- en eiersla voor de brooddozen van morgen! Voor we in ons bed kruipen, houden we nog even een groepsgesprek om deze indrukwekkende dag te evalueren. Morgenvroeg staat de ontbijtploeg extra vroeg op voor wentelteefjes! Wat een vooruitzicht!