Donderdag 4 april 2013

Onze jongens zorgen voor spek met eieren deze morgen. Na de afwas glijden ze door de modder naar Aura en daarna naar Vladuts. Het is stevig aan het regenen als we naar school vertrekken. De weg bestaat uit putten met hier en daar een stukje asfalt van een paar vierkante meters ertussen. Vandaag is die weg herschapen in een modderpoel. Soms moeten we moeite doen om overeind te blijven. Gelukkig hebben we stevige stapschoenen aan. Af en toe komt er een auto of kar voorbij. Een bestelwagen geeft Ann een slijkdouche, haar kleren, bril en gelaat hebben de kleur van modder! Met dit weer kunnen we de ochtendgym vergeten. Jammer, want dat is echt een succes en de kindjes zingen ‘tsjitsjiwa’ als we hen tegenkomen op straat. Als we het dansje nog eens doen in de klas, zeggen ze zelfs de woorden in het Nederlands mee na. De lesjes zijn weer fantastisch. Met plastic flessen worden er raketten gemaakt. Ze gaan de lucht in op de speelplaats en worden dan niet meer gezien. Enthousiaste wetenschappers van dienst zijn Julie en Tinne. Marieke en Yasmine geven weer een zalige zangles. Elien en Ella doen het vandaag in het Frans. Ze worden bijgestaan door mevrouw Bazon, een superlieve en gemotiveerde juf Frans. Laura en Marie dompelen de leerlingen onder in een Engelse muzikale les. ‘The lion sleeps tonight’ in hun klasje! Na de les van Marie-Caroline en Hannah kennen de kindjes alles over België in het Engels. Als Yasmine en Marieke een ballon krijgen van de kinderen met “We love Yasmine en Marieke” krijgen ze tranen in de ogen. Ze zijn niet de enigen die het vandaag niet droog houden... Na de voormiddaglessen is het de beurt aan Hannah en Marie-Caroline om bij Vladuts en Aura op bezoek te gaan. Bij Aura blijven ze twee uur lang. Aura wil geen afscheid van hen nemen en dringt erop aan om de les langer te laten duren. De andere Roemies gaan na de lessen naar Sala Nilania voor de verkiezing van Miss & Mister Hodora, een organisatie van Vasile en Laura. We zetelen in de jury en nemen die verantwoordelijkheid heel ernstig op. Tien koppeltjes strijden om de eer om een jaar Miss of Mister Hodora te zijn. Eerst is er een defilé, dan een quiz en tot slot een lange danswedstrijd waarbij we o.a. de chemie tussen het meisje en de jongen moeten beoordelen. Er is een klein kereltje van het vijfde leerjaar dat de show steelt. Sommige jongens dansen wat ongeïnteresseerd met hun meisje. Een heeft zelfs een kauwgum in de mond. De meisjes hebben hun mooistje jurkje aangetrokken. Na de verkiezing zijn er nog wat dansoptredens. Uiteraard mogen we ook genieten van een optreden van de plaatselijke dansgroep. Die heeft al heel wat prijzen in de wacht gesleept. Hij staat onder leiding van Dorel, de cafébaas/winkelier/choreograaf/ex-chiroleider. Dat is echt een toffe kerel! Rond half drie stormt iedereen naar buiten. Sala Nilania ligt erbij als een slagveld en de vloer is met slijk bedekt. We kunnen met alle Roemies mee in het vrachtgedeelte van de bestelwagen van ‘De Voorzorg’. Op die manier kunnen we ontsnappen aan de regen en de slijkdouches. In Sala Familie staan de tafels voor ons gedekt. Sala Familie is de feestzaal van de school. Voor de mensen van Nijlen is het wellicht leuk om te weten dat de naam inderdaad verwijst naar de gelijknamige feestzaal in hun dorp. De oorspronkelijke tafels en stoelen kenden een vorig leven in Nijlen en doen nu dienst in Sala Nilania in Hodora. We krijgen een koud voorgerechtje met hapjes, brood en beleg. Dan volgt een heerlijk romige risotto met champignons (tot grote vreugde van Ann, want die is daar gek op). Daar horen nog dikke lookworsten bij. Het smaakt! Tot slot zijn er ook nog lekkere koekjes. Vasile heeft voor muziek gezorgd. Ariane en Ann doen een walsje met Hans en Jan en even later krijgen ze ook de anderen op de dansvloer. Enkel fuifbeest Vasile mag vandaag niet dansen; zijn vader is onlangs overleden. We krijgen nog een afscheidsgeschenk van de school: een foto van de school die geplakt is op een mooi papierkunstwerkje, gemaakt door de kindjes in de knutselles. Echt knap! Ariane en Ann krijgen ook nog een kaarsenhouder en een kastlapje, gehaakt door de mama van Mihaela, de directrice! Wauw! Het is fijn om te horen dat iedereen tevreden is: de leerkrachten, Mihaela, de kindjes ... en wijzelf ook natuurlijk! Het was een buitengewone ervaring om hier te logeren en te werken met de kindjes. Al die kleintjes hingen aan onze lippen en waren zo enthousiast! Zalig. Steeds meer Roemies krijgen betraande ogen. Ze willen niet vertrekken. De kleintjes hebben hun hart gestolen. Als we na het feestje weer naar onze slaapplaats stappen, merken we dat een dikke elektriciteitsdraad naast de hoofdbaan zo goed als versleten is. Hij hangt nog met een dun stukje draad vast. Het ziet er erg gevaarlijk uit en het verklaart waarom we af en toe een panne hebben. We zijn moe en emotioneel vanavond, maar eerst doen we een poging om met zwabbers de grote Sala Nilania te lijf te gaan. We zouden geld geven voor een paar dweilen. Met die zwabbers lijken we het vuil enkel te verspreiden... Na een tijdje slagen we er toch in alles min of meer schoon te krijgen. Ook de keuken krijgt een beurt. Sommige Roemies delen de overschot van onze voorraden uit onder de armste gezinnen. Dan stoppen we al onze spulletjes weer in onze rugzakken en maken we ons klaar voor onze laatste nacht in Hodora.