Zaterdag 30 maart 2013 – Boekarest

De paashaas is hier al geweest: lieve kleine konijntjes in chocolade vrolijken de ontbijttafel op! Na het ontbijt maken we onze picknick klaar voor tijdens de treinreis naar Boekarest. Vier taxi’s brengen ons naar het station van Brasov. Daar is het niet vanzelfsprekend om aan treintickets te geraken. De twee eerste loketbediendes hebben geen zin om de prijs uit te rekenen en 14 tickets af te drukken. De derde, onze laatste kans, heeft gelukkig wel zin om ons te helpen! Oef! We verlaten de besneeuwde Karpaten in een moderne trein. Ariane en Ann komen niet meer bij van het lachen wanneer ze de springfoto’s bekijken op de notebook. Dolle pret is het ook als Matthias het volgende ‘Groot dictee der Nederlandse taal’ opneemt met hilarische zinnen. Voor de meeste Roemies is de treinreis de uitgelezen kans om lekker onderuit te zakken en wat te rusten! Om twaalf uur bereiken we Boekarest. We gaan op zoek naar vier taxi’s. Nog voor we het station uit zijn, worden we aangeklampt door een opdringerige oude chauffeur die ons voor een ‘prijsje’ van tienmaal het normale bedrag naar ons hotel wil brengen. Als we hem duidelijk maken dat we de normale prijzen kennen, reageert hij furieus. Pech voor hem. Het is blijkbaar niet evident om als toerist voor een normale prijs een taxi te nemen. Een ‘neen’ kunnen sommigen ook niet verdragen. Eén gaat zelfs zover om op Ann te spugen. Gelukkig komen er net twee veiligheidsagenten voorbij. Als we hen de situatie voorleggen, reageren ze verontwaardigd. Ze helpen ons met het vinden van een betrouwbare chauffeur en die duidt meteen zijn vrienden aan onder de taxibestuurders. Uiteindelijk geraken we vlot en tegen het gangbare tarief op onze bestemming. Mission accomplished! In het hotel krijgen we luxeuze kamers tot onze beschikking en worden we verwelkomd met een ontvangstbuffetje. Daan krijgt niet genoeg van zijn elektronisch bed waarmee je de hoogte van het hoofd- en voeteneinde kan instellen. Als blijkt dat hij met een druk op de knop ook de gordijnen kan openen en sluiten, kan de pret voor hem niet meer op. Om twee uur krijgen we bezoek van Adina en Mihai, twee Roemeense vrienden van Ann die deze namiddag en avond onze gids zullen zijn. Ze brengen ook de laptop mee met Roemeens klavier die we bestelden met de opbrengst van de cake- en dessertenverkoop van december. Die zullen we maandag in het schooltje van Hodora plechtig overhandigen aan de directrice. Het is ondertussen prachtig lenteweer geworden! Heerlijk! We stappen door het oude centrum naar het Paleis van Ceaucescu. We proeven er van zijn grootheidswaanzin. Een Engelstalige gids troont ons van de ene zaal naar de andere. Ze zijn om ter imposantst en met de duurste materialen gemaakt. Die komen allemaal uit Roemenië, net als de 700 architecten en de duizenden arbeiders en kunstenaars die hier al dan niet gedwongen aan werkten. Ook nonnen moesten hand- en spandiensten verlenen aan de dictator, letterlijk dan: ze versierden enorme gordijnen met gouddraad en indien ze niet wilden meewerkten, ja, dan betekende dat het einde van hun klooster ... Ze hadden dus weinig keus. Het is op het Pentagon na het grootste gebouw ter wereld! Na anderhalf uur hebben we drie kilometer afgelegd, maar nog maar 2% van het gebouw gezien. Onder de grond zouden nog 9 verdiepingen zijn en verstopt onder de grond zou de geheime dienst huizen, maar daar weet de gids zo goed als niets over te melden. Of mag ze haar mond niet voorbijpraten? We gaan weer richting oude stad, komen er Vlad Tepes nog eens tegen en lopen er tussen vele indrukwekkende gebouwen. Sommige zijn mooi gerenoveerd, maar anderen staan werkelijk te verkommeren. We komen ook vele kunstwerken tegen die her en der in de stad zijn neergepoot. Adina en Mihai vertellen ons wat er wordt voorgesteld. Het is leuk om de namen van de koningen te kunnen plaatsen na het bezoek aan Bran en Peles gisteren. Mihai en Adina zijn echt goed op de hoogte en ze kunnen heel tof vertellen. We bestoken hem met vragen over politiek, geschiedenis, de Roemeense orthodoxie en de problemen van het land. Het is superinteressant! ’s Avonds wacht ons een diner in ‘Caru cu bere’, een van de plekken waar het eerst bier werd getapt. Het is een prachtig gebouw met talrijke muurschilderingen, mooi houtsnijwerk en brandglas in de mooiste kleuren. We krijgen er allemaal typisch Roemeense hapjes voorgeschoteld. De sfeer wordt ook nog verder opgevrolijkt door dansvoorstellingen. Ook Daan, Matthias, Ariane en Ann worden op de dansvloer uitgenodigd. In het restaurant is ook Magda erbij. Zij zal ons vanaf morgen begeleiden op onze trip naar Hodora! Het ziet er een keitoffe uit! Adina, Magda en Mihai begeleiden ons terug naar het hotel. We zijn erg moe en deze nacht gaat ook hier de zomertijd in. Dat betekent dat de nacht een uurtje korter is, net nu we in die superbedden slapen! We gaan het niet aan ons hartje laten komen! Slaapwel!