De leerlingen krijgen een boekje met een plannetje en leuke opdrachten die ze vandaag mogen uitvoeren.
In een klein museum moeten ze enkele onderzoeksvragen voorleggen aan Ovidiu, de verantwoordelijke. Jammer genoeg is hij net vandaag naar een begrafenis, maar een vriendelijke collega neemt het van hem over.
In orthodoxe kerkjes gaan ze op zoek naar de verschillen met onze Roomse variant van het katholicisme, in het ‘smalste straatje’ maken ze foto’s waarbij ze de twee zijmuren raken, maar niet de grond.
Ze stappen ook binnen in een secundaire school om er enkele jongeren te interviewen. Een groepje krijgt zelfs een rondleiding. Nincke, Stephanie en Koen houden er 2 nieuwe faceboekvrienden aan over. Het valt ons op hoeveel kabaal er in de leslokalen is. In de klas naast de straat is er niet echt aandacht van de leerlingen voor wat de leerkracht staat te doen. De Roemeense leerlingen zitten er te drinken, hun haar te doen, te babbelen. Zo zijn we het in Berlaar niet gewoon. Ook onze leerlingen zijn wat geschokt. Straf vinden we ook dat er geen speelplaats is. Tijdens de pauze gaan de jongeren een potje volleyballen op straat. Steentjes op het dak gooien is blijkbaar ook hip. In de verste verten is er geen leerkracht te bespeuren. De leerlingen van het college dat we bezoeken krijgen al hun lessen in het Duits. Ze dromen er dan ook van om in Oostenrijk of Duitsland te gaan studeren later.
We bezoeken ook de imposante 'zwarte kerk' en de veel mooiere, maar minder toeristische Sint-Nicolaaskerk iets buiten het centrum. We bezoeken ook het kerkhof. De graven liggen erg dicht bij elkaar, soms kan je niet anders dan over graven klimmen om bij een bepaald graf te komen. We gaan er op zoek naar het graf van een bepaalde VIP om er dan een gepaste grafspreuk bij te bedenken.
Bij de vestingtorens halen ‘die van Berlaar’ hun fototoestel boven voor ‘springfoto’s’ en bij een stadspoort die lijkt thuis te horen in de Efteling leggen ze de uitbeelding van een sprookje vast op de gevoelige plaat. Vooral die laatste opdracht leidt tot hilarische taferelen. Ook de leerkrachten en Lieve doen hun duit in het zakje. Zij kunnen zelfs onschuldige omstaanders motiveren om mee te werken aan het tafereel met Sneeuwwitje en de zeven dwergen. Als ze een prins nodig hebben, hoeven ze niet lang te zoeken naar een voorbijganger die die rol – heel even – op zich wil nemen. Deze sprookjesachtige foto’s volgen later...
De leerlingen voeren al die opdrachtjes niet gewoon uit, ze voegen er nog extra entertainment aan toe, ze zijn zelfs een attractie op zich met hun ukulele, mondharmonica en diabolo. Saan kan als geen ander diabolokunstjes uithalen! Binnen de kortste keren staat er een groepje toeschouwers rond hen. Er wordt ook flink wat afgelachen. Vooral het lachje van Wout werkt aanstekelijk.
’s Middags kiezen de leerlingen zelf waar ze lunchen, ’s avonds dineren we samen. We hebben gereserveerd in een restaurant met een buffet. Op die manier kunnen ze zelf kiezen wat ze op hun bord krijgen. Nadien krijgen we als kers op de taart nog een dessertje van het huis.
Het weer is best aangenaam. Wolken en zon wisselen elkaar af en af en toe is er een windstootje.
Voor morgen hebben we onze wanten, muts en sjaal alvast klaargelegd, want ze voorspellen sneeuw in Bran...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten